Ο λόγος που παραγει έργο-μόνος αυτός μ' ανησυχεί και με εξοργίζει..

Τσανγκ, LiFO, μια απόλυση και η _'συγκριτική' της ισχύος_.
Κρυφοκοιτώντας την δυναμική των νέων μέσων..

Τα προκαταρκτικά
Γενικώς (πιστεύω πως) είμαι καλός άνθρωπος.
Δεν τσαμπουκαλεύομαι.
Όχι εύκολα τουλάχιστον. Τα τελευταία χρόνια έχω περιορίσει και τα καντήλια-'ου γαρ έρχεται μόνον'.
Εδώ πέρα μεσα έχω κλείσει μισό χρόνο. Χρησιμοποιώ το μέσο με τον τρόπο μου-ψιλοζω στην κοσμάρα μου, λέω τα δικά μου και -συνήθως- δεν ασχολούμαι παραπέρα..
Το meta-blogging δε με αφορά. Και κυρίως το κουτσομπολιό.
Είναι κατι στιγμές όμως που κρανιδιώνομαι-που λέει και μια γνωστή μου.
Είναι τότε που οφειλεις να παρεις θέση.

Στη ζωή υπάρχουν ζητηματα στρατηγικής και θέματα αρχής.
Στα πρώτα, μπορεί να κάνεις πίσω-στα δεύτερα όχι.
Εκτός αν είσαι κότα λειράτη, ειδα σήμερα και μια σχετική φωτο σε αερινο ιστολογιο οποίο προσφατα, εξάλλου, συμμετείχα [και δεν έχω και _τίποτα_ να χωρίσω..].
Στη φαντασιακή κοινοτητα που δυναμει ολοι κινούμαστε, γνωρίζονται ως ένα βαθμό οι "παροικούντες της Ιερουσαλήμ"..
Τι καπνό φουμάρει ο καθείς..
Τι μέριμνες έχει..
Τουλάχιστον, οι εχοντες ώτα και οφθαλμούς.
Τι σημαίνει πλάκα, κακοήθεια, αρχιδιλίκι [πράγματι, επιδοθηκαν σ' αυτά ΚΑΠΟΙΟΙ εδώ μέσα στοχεύοντας τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο], χυδαιότητα-και πως αυτή ορίζεται (?).
[Και ΝΑΙ ΑΝεμε, ο καθένας φερει ακέραια την ευθυνη των "οποιων πραξεων" του.
Της πουστιάς συμπεριλαμβανομένης._]

Τα προηγηθέντα.
Στην υπόθεση Τσιπρόπουλου ξεσηκώθηκε το σύμπαν-όχι γιατί είχαμε χάσει το γαϊδούρι μας, αλλά γιατί θεωρήσαμε πολλοί εξ ημών πως διακυβεύονται πράγματα εδώ πέρα..
Ρευστές ισορροπίες, συσχετισμοί εν εξελίξει.
Απ' το πουθενά που όμως κάπου δείχνουν.
Το ζήτημα πολύ απείχε από το να 'ναι αμιγώς νομικό.
Αντιθέτως είναι βαθειά πολιτικό.
Αφορά δηλ θέματα ισχύος.
(Τις δύναται ομιλείν και υπό ποιούς όρους. Ποιός χρεώνεται τη λέζα, κλπ)
Τελικά, η δυναμική της υπόθεσης [ερωτηση στο Ρουσόπουλο]μας ξεπέρασε.
Αλλαγή πίστας.
Και πιθανώς συνέγειρε πολύ κόσμο.
Φανηκε καθαρά πως το πράγμα έχει ψωμί.
Σχεδόν 1800 blogs καταγραφει στο μονιτορ ο Π. Βρυωνης.
Πολλαπλασιαστική η ισχύς τους.
Η ευρυζωνικοτητα, σε συνδυασμό με τη διάδοση της νέας πατέντας-μοδούλας που συνιστούν τα web-logs, κατευθυνε ένα δυναμικό κοινό, από τους δικτυωμένους υπαλλήλους γραφείων ως επαγγελματίες γραφιάδες, στη νέα δημόσια σφαίρα.
Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά αυτού του κοινού κάνουν τη διαφορά-όχι ο αριθμός per se.
Μου έλεγε, εις εκ των δημοφιλεστερων co-bloggers, πως η επισκεψιμότητα του μετά την ιστορία του blogme.gr απογειώθηκε σε σταθερά τετραψηφιο αριθμό επισκέψεων.
Ημερησίως.
Μήπως θέλετε να αναφερθώ στην κυκλοφορία κάποιων ημερησιων αθηναϊκών εφημεριδων για να κάνουμε τη σύγκριση ..?
Και ξαφνικά ξεκινάει το πατιρντί.
Δικτυακά καφενεία που κλείνουν, δημοσιογράφοι που απολύονται, επώνυμες καταγγελίες στη LiFO. Η μάλλον σε αντίστροφη σειρά.
Για να αποδειχθεί περιτρανα, πως ο λόγος παράγει έργο..

Τα όψιμα
Να το ξεκαθαρίσω εξαρχής-να εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε.
Διαβάζω συστηματικά LIFO-γνωρίζω τον κ. Τσαγκαρουσιάνο, όπως πολλούς ανθρώπους στο χώρο των media.
Κατά βαση, από τα κείμενα τους-αλλά όχι μόνο, πάλι..
Από τα περιοδικά που κατα καιρούς κουμαντάρουν-από την εποχή του 01, του Symbol, κλπ.
Απο τον κουρνιαχτό που σηκώνει ο δημόσιος θορυβος σα χτυπάει με δύναμη το έδαφος στη μικρή πόλη.
Σε διάφορες περιστάσεις.
Aντιλαμβανομαι [και σέβομαι] το δικαιωμα του καθενός στη 'νομιμη άμυνα'.
Αισθάνεσαι πως γράφουν για σένα "χυδαιότητες και συκοφαντίες, δίχως πάτο" ? Θέλεις εύλογα να αντιδράσεις. Πως όμως ;
Στο ποινικό δικαιο, υπαρχει η 'αρχή της αναλογικότητας': αν ο άλλος σου ρίχνει πετραδάκια, δεν του βγάζεις μπαζούκας..
Δεν κλέβεις παγκάρια εκκλησίας.
Εκτός αν επιθυμείς να περάσεις μηνυματα..
"Μην με κοιτάτε ρε, λέω. Κάτω τα μάτια!", θυμάμαι να γρυλίζει ένας ανθύπας στο στρατό.
Αν είναι, έτσι-"Κυριακή κοντή γιορτή", έλεγε η γιαγιά μου.


Τα καντηλια.
Δε γνωριζω τον Μανιφέστο και δεν μου καίγεται καρφί για την πάρτη του-όταν όμως πληροφορούμαι ότι ο κ. Δημήτρης Γαλάνης [τον οποίο επίσης παντελώς αγνοώ], έχασε τη δουλειά του-προφανώς εξαιτίας όσων γραφονται στο editorial της τελευταίας LiFO, αηδιάζω..
Iσως γιατί το δικαίωμα στο ψωμί, πιστεύω εγώ, είναι το μόνο ιερό..
Τα υπόλοιπα είναι π@π@ρι@-μάντολες.
Αυτό είναι το πρώτο ζόρι που τραβάω-ως "κλαψομαρία που εγέρθηκα και σφαδάζω για τη φίμωση της μπλογκόσφαιρας"-βλ το άνωθι λινκ.
Και ότι εγέρθηκα είναι σίγουρο-δεν ξέρω όμως ποιός θα σφαδάξει. Και για ποιό λόγο ..
[αλλά, θα μου πεις: "πονάν ωρέ τα παλληκάρια..??"]

Μετά έχουμε τη δευτερη δόση: εκφοβιστικά ψευδεπώνυμα σχόλια σε λαοσυνάχτες bloggers, του τυπου-shut the fuck up και ερωτήσεις για το χώρο εργασίας τους.
Το μοραλ κονκλούζιον ξεκάθαρο: μην κουνιέσαι! Γιατι ρε μαγκες ?
“Ρυθμίστε τα [λέει] εσωτερικώς, πριν σας τα ρυθμίσουν εξωτερικώς”.
Τι λέτε ωρε κλεφτόπουλα ?
Μήπως πρέπει να ερθουμε κιόλας την Πέμπτη με τον κηδεμόνα μας ??
Βρισκόμαστε μπροστά σε μια νεα φάμπρικα?
Σε κατακλείδα, γενναίες, νηφαλιες φωνές τα λένε πολύ καλύτερα από μένα.
Η ίσως, όχι και τόσο cool αλλά πάντως ως πιτσιρικότερες, ιδιαίτερα εκφραστικές..

Κουράστηκα σήμερα-θέλω να ξαποστάσω.. (: