Οι εκπαιδευτικοί, η κοινωνία και η ιστορία μιας οικογένειας..

Ίσως και να μην έγραφα αυτό το ποστ-ώσπου διάβασα, μέρες πριν, τον Thass. Και από τότε με καίει.. Αμίλητα.

Οι γονείς μου υπήρξαν δάσκαλοι. Ένας παππούς μου επίσης.
Aπ' ότι είμαι σε θέση να γνωρίζω κι ένας πρόππαπος-ο άλλος υπήρξε ένας celebrated κατσικοκλέφτης της εποχής του Τρικούπη..
Μεγάλωσα σε ένα σπίτι πλημμυρισμένο στα μαθητικά τεφτέρια-μάλλον για μπακαλοτέφτερα δηλαδή μοιάζανε παρα με τετράδια, αλλά τεσπα ήτανε: μάρκες όπως Διεθνές, στυλό και μολύβια παντού, μαρκαδόροι, και ασφαλώς ποικίλα βιβλία. (Από τότε μου 'μεινε το βρωμερό κουσούρι).
Τα βιβλία ήτανε αρθρωμένα στο χώρο σε δυό μορφές: φόρα παρτίδα και τα παραπίσω..
Πίσω από εκείνα της εθνικοφροσύνης και μερικά με ένα πουλί στο εξώφυλλο, υπήρχαν και κάτι άλλα-μαρξιστικά τα 'λεγε θαρρώ ο πατέρας μου. "Κουμμουνιστοφυλλάδες", είχα ακούσει ένα ΜΑΥτζη θειό μου [τον λέγανε άραγε έτσι γιατί κυνήγαγε το Μάη..?], κάποτε να τα αποκαλεί.. Συλλήβδην.
Ε, καλά υπήρχανε και παιδικά βιβλία-αυτά όμως δε με αφορούσανε. Σίγουρα.
"Λόλα, να ένα μήλο!", διάβαζα στο αναγνωστικό μου. Βρε, δε γ@μιέσ@ι και συ και το μήλο σου ..!! Εντάξει, υπήρχανε και τα 'Ψηλά βουνά'-το πιο προοδευτικό αναγνωστικό του μεσοπολέμου- πολύ μου άρεσε στα μικράτα μου..
Αλλά μεγαλώνοντας, στις τελευταίες τάξεις του δημοτικού έψαχνα κρυφά για τ' 'άλλα'-το Λουντέμη, τον Καζαντζάκη, αργότερα τον 'ακυβέρνητο' Τσίρκα, τον Άρη του "Κιβωτίου", τον Κώστα με το "Τρίτο Στεφάνι", και τα ρέστα τα πιο 'πολιτικά'..
Για να τα βρώ, βέβαια, σκάλιζα τα πίσω ράφια της τεράστιας βιβλιοθήκης στο παλιό μου σπίτι-δεν υπάρχει πια. Ο μακρύς τοίχος ενός ευρύχωρου δωματίου ντανιασμένος μέχρι το ταβάνι. Σε μια λογική σειρά, που όπως μ' έμαθε -παραδειγματικά- ο ανιών μου, είναι γνωστή μόνο στον βασικό κάτοχο της. Κάτι σαν τη βιβλιοθήκη στο Όνομα του Ρόδου'. Αναζητώντας μάταια τον ειρμό.
"Μηδείς άσχετος εισίτω"!

Εκεί πέρναγα τα μουντά απογεύματα που οι εκπαιδευτικοί γονείς μου επιδίδονταν ασύστολα σε πράξεις αθέμιτου πλουτισμού και λοιπές "ανεντιμότητες", που θα 'λεγε-[ή μήπως έχει ήδη πει(?)] και η αδέκαστος Μαριέττα..
Βλέπεις, η μάνα διεύθυνε ένα σχολείο στη μια άκρη του λεκανοπεδίου-ο πατέρας στην άλλη. Και το σχολικό πρόγραμμα τότε απαιτούσε τη λειτουργία των σχολικών εγκαταστάσεων σε δυο χρόνους: πρωι-απόγευμα.
Βρέθηκαν να συνυπηρετούν μαζί δυό μόνο φορές στην πολύχρονη καριέρα τους. Όταν γνωρίστηκαν-τρυφερό ειδύλλιο στα μέσα της δεκαετίας του '60 στο σχολικό συγκρότημα μιας λαϊκής συνοικίας-νομίζω κάπου στον Πειραιά και στη δύση της επαγγελματικής ζωής τους σε ένα νεοιδρυθέν σχολείο μιας sic συνοικίας των βορείων.
Μια ζωή σ' ένα σχολείο.
Και απέξω από δαύτο, εκεί ήταν το μυαλό τους..
Μιλώντας για πράγματα που δεν καταλάβαινα πάντα. Λέξεις όπως ΔΟΕ στο σπίτι μου πάντως, δεν αφορούσαν την Επιτροπή Οργάνωσης Ολυμπιακών Αγώνων..

Για χρόνια αρκετά-και τρυφερά συνάμα, η μονοπυρηνική οικογένεια δεν έσμιγε στη διάρκεια της βδομάδας-παρα μόνο στα Σ/Κ. Αφοσιωμένοι με τα μούτρα στο κυνήγι του εύκολου και άκοπου χρήματος, οι νωθροί, τεμπέληδες γονιοί μου, καταπως περίπου έγραφε και κείνος ο φωστήρας στο περασμένο LIFO, κωλοβαράγανε με ελάχιστες ώρες εργασίας, μηδενικές ευθύνες και χαλαρό πρόγραμμα.. Shame on them !
Αργότερα δε, οι θρασύτατοι, επένδυσαν-ή τουλάχιστον έτσι νόμιζαν ;)- πάνω στον κανακάρη τους τις μίζες, τα προκλητικά δώρα και τις αρπαχτοκαβάντζες που κονόμαγαν στα χρόνια της προσοδοφόρας υπηρεσίας στη μορφή ακριβών ιδιωτικών σχολείων, βιβλίων, μεταπτυχιακών σπουδών.

Η μάνα τέλειωσε το σχολείο στα 16-ο δασκαλοπαππούς την είχε γράψει στο σχολειό στα τεσσερεσήμισυ. Στα τέλη του Εμφυλίου ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές της στη διετή τότε Μαράσλειο. Δυό μήνες αργότερα βρέθηκε 18 χρονώ κοριτσάκι .. από τη δυτική πελοπόννησο σε ένα σλαβόφωνο χωριό της Δυτικής Μακεδονίας-"στις Νέες Χώρες", μου 'πε κάποτε, αρκετές δεκαετίες αργότερα. Λεκτικά αποκαλυπτική για το πως κατανοούσε ένας παλαιοελλαδίτης τη μετάβαση και την προσαρμογή σε ένα νέο περιβάλλον.
Ο πατέρας, πριν φύγει για την Αμερική, ξεκίνησε την καριέρα του οργώνοντας τη Δυτική Θράκη-βοηθός επιθεωρητή στα μειονοτικά σχολειά του Εχίνου back in the dark '50s. Και οι δυό συμπλήρωσαν ευδοκίμως κάτι λιγότερο από σαράντα χρόνια υπηρεσίας πριν βγουν στη σύνταξη που δεν έζησαν πολύ για να απολαύσουν..
Στο διάστημα αυτό, χάρηκαν παχυλές οικονομικές απολαβές-έτσι μάλλον θα κτίσαμε δύο πολυκατοικίες στη Βουλιαγμένη, μια μαιζονέτα στην Εκάλη, πήραμε ένα cruiserάκι και στο καπάκι ένα εξοχικό στη Τοσκάνη!
Αυτό πάντως που είναι σίγουρο, είναι το τι γινότανε κάθε φορά-και ήτανε πολλές οι στιγμές που ανταμώνανε παλιούς μαθητές τους.
Οι πληθωρικές εκδηλώσεις αγάπης που δέχονταν δυό συγκινημένοι άνθρωποι στο δρόμο από καλοντυμένους επιχειρηματίες, φτωχές νοικοκυρές, διάσημους ηθοποιούς, ταπεινούς χειρώνακτες, δε συγκρίνεται με τίποτα από όσα κέρδισαν υπηρετώντας το ελληνικό γκουβέρνο τριαντα-τόσα χρόνια.. Κι ένας γιος από πίσω να θωρεί αμήχανα..

Έτσι πορεύτηκε η φαμίλια μου στον ιστορικό χρόνο. Πλουτίζοντας από όλες τις πάντες: ανασταίνοντας παιδιά, διαπλάθοντας χαρακτήρες, θέτοντας τις γνωστικές βάσεις και πυροδοτώντας τις πρώτες ανησυχίες στα άγουρα έτη..
Το πυκνό δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα.
Αυτά θυμήθηκα-αυτά ανασκάλευα στη μνήμη μου ΟΛΕΣ αυτές τις μέρες που διαβάζω, ακούω, βλέπω τη ρέουσα επικαιρότητα.

Πέντε βδομάδες κιόλας, κι εγώ δε μιλούσα.. Για τους 'ρεμπεσκέδες', τους αγράμματους, τους ακαμάτηδες, τους τελειωμένους.
Στόμα σφραγισμένο, μάτι μισερό και στις ετερογενείς παρέες μου αλάργευα σαν άκουγα π@π@ριές για να μην τους κατεβάσω όλο το εορτολόγιο σε καντήλια και παναγίες.

Και κοιτούσα συλλογισμένος γύρω μου.
Ξύλο στις διαδηλώσεις, "το εξάρτημα στολής" που παράπεσε στο ΜΑΤατζή, αέρια στη μάπα βιοποριστών, ταμεία αλληλοβοήθειας στα συλλογικά όργανα των δασκάλων και ο αρχηγός Βyron των praetoris urbanis να 'χει ένα καλό λόγο να πει μόνο για το λεβέντη Παλαιοκώστα-όχι για αυτά τα σιχάματα, τους "αγράμματους δασκάλους"..

Κίτρινα παράθυρα στην όζουσα ΤιΒι-η επελαύνουσα υπουργός περιφέροντας την αλητεία της και η μεγαλύτερη απεργία στα χρονικά του εύπορου τούτου επαγγελματικού κλάδου δε φαίνεται να σπάει κόντρα σ' αυτούς που πάνε να τους γονατίσουνε ..

Γ@μη*&^%οι καριολ*&$#ς, ξεφτιλισμένες πελότες, που δίνετε 17 γαμωευρώ μηνιαίως σ' αυτούς που θέλετε (;) να διδάξουν τα παιδιά σας.. που αποφορολογείτε τους συντελεστές κερδών στους τζίρους των μεγάλων επιχειρήσεων, κλείνετε τα μάτια αναίσχυντα σ' εκείνους που χρωστούν στα Ταμεία (μας), χρηματοδοτείτε τους κουμπάρους (σας), τα χώνετε συντριπτικά στο Χουντόδουλο, ακκίζεστε εσείς και τα τσιράκια σας στους οχετούς που αποκαλείτε ενημερωτικά κανάλια, στήνετε πανηγυράκια στις δημοκρατικές επιβεβαιώσεις (;) αδιάφορων διαδικασιών-όπως της Κυριακής, ναρκοθετείτε έμπρακτα την κοινωνική συνοχή, εκπορνεύετε στην τελική με σχέδιο μια κοινωνία.
αυτό έχω μόνο να σας πω-και δεν γουστάρω να ακούσω τίποτα._


Ησύχασε πατέρα: ξέρω, αυτό θα 'θελες μόνο. Θα 'σουνα και συ κεί.
"ΣTο μόνο της ζωής σου ταξίδιον"..