μια συζήτηση για τον Τσάβεζ: "Tu europeo-non entiendes amigo"..

Για το φίλο Pascal

Εδώ και αρκετό καιρό διαβάζω πολλά και διάφορα για τις εξελίξεις στη Λατινική Αμερική. Πολιτικές ανακατατάξεις, αμφισβήτηση της αμερικάνικής ηγεμονίας, κοινωνική ευημερία-το σοσιαλιστικό όραμα λαμβάνει άραγε χώρα στην ανυπότακτη γη του Bolivar ..?
Λαοπρόβλητοι ηγέτες τρίζουν τα δόντια στην υπερδύναμη, οι πολυεθνικές ανησυχούν για τα κέρδη τους και τα κατώτερα στρώματα φαίνεται να βρίσκουν επιτελους "στον ήλιο μοίρα"..
Κάπως έτσι διαβάζω τα κόζα στον ευρωπαϊκό τύπο-ακόμη και σε διάφορα σκόρπια ποστ στην ελληνική μπλογκόσφαιρα.
Είναι όμως _ακριβώς_ έτσι; Πόσοι Ευρωπαίοι γνωρίζουν τι περίπου συμβαίνει έξω από τη Γηραιά Ήπειρο, άντε και τη Μ. Ανατολή; Έχω την αίσθηση πως δεν είναι και πολλοί..
Ποιός είναι ο βαθμός εξοικείωσης μας με την πολιτική παράδοση των εκεί "μπανανιών" στο παρελθόν ; Ποιό είναι το πραγματικό εύρος της πληροφόρησης μας ;

Ο Ούγκο Τσάβες, πρόεδρος της 'Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας', προβάλλεται par excellence από τα δυτικά media ως ο πιο λαύρος αμφισβητίας του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.
Με εκδηλωμένη ρητά την επιθυμία του να συστήσει μια ευρεία και ισχυρή συμμαχία στην 'πίσω αυλή των ΗΠΑ', ο -κατά τη διατύπωση του- "επίγονος του Μπολιβαρ", έχει τα τελευταία χρόνια πρωταγωνιστήσει στη διεθνή πολιτική σκηνή με τις σκληρές δηλώσεις του για τον Τζ. Μπους [τον οποίο αποκάλεσε "διάβολο" από το βήμα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη] και την πολιτική του.
Έχει χρηματοδοτήσει την ίδρυση και λειτουργία ενός μεγάλου (ισπανόφωνου) τηλεοπτικού δικτύου που καλύπτει ένα μεγάλο μέρος της ηπείρου του. Παρέχοντας γενναιόδωρα πετρελαϊκούς πόρους στην Κούβα, έχει αποτρέψει την κατάρρευση του καθεστώτος εκεί, εξασφαλίζοντας παράλληλα τη στήριξη του Φιντέλ. Επιχείρησε άλλοτε επιτυχημένα και άλλοτε άδοξα να συνάψει συμφωνίες με τους βασικούς εχθρούς [ορατούς ή δυναμει], των ΗΠΑ ανά την υφήλιο-από το Ιράκ ως την Κίνα. Επέζησε μιας βίαιης κοινωνικής αναταραχής-που έφτασε στο πραξικόπημα εναντίον του.
Κυριάρχησε εκλογικά -αν και όχι χωρίς τριβές- μέσα στο εσωτερικό της χώρας του.
Τι έκανε όμως εως σήμερα για το λαό του; Είναι ο Τσάβες απλώς ένας 'ασυμβίβαστος ηγέτης'-σε αντίθεση ας πούμε με το Βραζιλιάνο ομόλογο του Λούλα ..; LoL
Λειτουργεί ως primus inter pares μεταξύ των εκλεγμένων προέδρων της νοτιοαμερικανικής ηπείρου; Η εκτίμηση μου είναι πως όχι.

Ο Τσάβες είναι μια βαθειά θεατρική προσωπικότητα στην παράδοση των Λατίνων πολιτικών του 19ου και των 'γκαουντίγιος' του 20ου αιώνα. "The carrot (και που και που..) the stick".
Λαϊκιστής-αλλά όχι γνήσια λαϊκός, ο πρώην καραβανάς που διοικεί την πέμπτη πετρελαιοπαραγωγό χώρα του κόσμου, δεν έχει καταφέρει και πολλά πράγματα την τελευταία δεκαετία και βάλε, που κανοναρχεί στην πολύπαθη Βενεζουέλα.
Έχει, όμως, σε κάθε περίπτωση επικρατήσει ολοκληρωτικά στη μάχη της επικοινωνίας στο παγκόσμιο χωριό. Σημαία της αμφισβήτησης/αντιπαγκοσμιοποίησης για ένα μεγάλο μέρος της απανταχού Αριστεράς, αντιμετωπίζεται ιδιαίτερα θετικά ακόμη και από συντηρητικού προσανατολισμού ευρωπαϊκά ΜΜΕ.
Και αυτό δεν είναι διόλου αμελητέο.
Έχοντας ταξιδέψει για μεγάλα διαστήματα στην ιδιαίτερα αγαπητή για μένα χώρα του, επιχείρησα να καταγράψω τις ποικίλες απόψεις μου στο πλαίσιο ενός μαχητικού διαλόγου που είχα πριν μερικούς μήνες στις παρυφές της μπλογκόσφαιρας στο δικτυακό σπίτι της Μιραντολίνας.
Διαβάζοντας τελευταία πολλά απίστευτα: από απλές μούφες ως αμετροεπή λιβανίσματα για το πρόσωπο του Λατινοαμερικάνου αυτού πολιτικού, αποφάσισα σήμερα να επανα-δημοσιεύσω μια IMHO διαφωτιστική συζήτηση για ένα θέμα που εξακολουθεί να επανέρχεται -για ποικίλους λόγους- στην μπλογκόσφαιρα.
Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας που ζούμε, όπου "ένας είναι ο εχθρός-ο ιμπεριαλισμός", ο εχθρός της μισητής υπερδύναμης δεν μπορεί παρα να είναι ένας αξιοσέβαστος πολιτικός υψηλού διαμετρήματος, για να μην πω "σύμβολο της αξιοπρέπειας των δοκιμαζόμενων λαών της Ν. Αμερικής".
Έτσι τουλάχιστον καταλαβαίνω εγώ απ' όσα αναγιγνώσκω στη γύρα.
Δεν θα μετρήσω τα λόγια μου.
Έχω βαρεθεί να ακούω για Σωτήρες..
Προσωπικά, έχω πειστεί πως το πράμα μπάζει λίγο.
Θέλει προσοχή στην προσέγγιση, απόσταση από αφορισμούς και απλουστευτικές κορόνες και βέβαια νηφάλια κριτική στα δεδομένα/γεγονότα-όχι δίκη προθέσεων.
Ως γνωστόν, η τελευταία περισσεύει στον 'ευλογημένο' [και από τον Αρχιεπίσκοπο μας & ΠΕ] τόπο μας. Ελπίζω μόνο να μη με παρασύρει στη δίνη της από όσους τυχόν μου αποδόσουν σκέψεις, σκοπιμότητες, ταυτίσεις και υστεροβουλίες που δεν διαθέτω ..
;-)

Ο διάλογος μπορεί να διαβαστεί στην ολότητα του στο μπλογκ της Μιραντολίνας-και συγκεκριμένα στα ύστερα σχόλια ενός -φαινομενικά- άσχετου προς αυτόν θέματος.

http://locandiera.blogspot.com/2006/04/blog-post.html