The frappe nation

As time goes by
'μπάει'-που πάει..;
[λούγκρεψε κι ο χρόνος..]
Κυριακή στον πεζόδρομο του Χαλανδρίου. Ώρες χλωμές, παρέες που προέκυψαν.
το βράδυ της Δευτέρας το ραντεβού ήταν στο Tribecca-βρεθήκαμε Al(l)u..
Τρίτη, Τετάρτη-χαρωπή νοικοκυρούλα το 'ριξα στα dinee. Μιλάμε για πολύ πιάτο στη λάντζα..
Χθες βράδυ περιπλανήθηκα.."εμείς για αλλού κινήσαμε.." που λέει και το άσμα.
Σήμερα τ' αποφασισα: "δεν (μας) πάει"..
[άντε, μέχρι Καραϊβική-αυτή τη φορά όμως όχι live, αλλά για χάρη του Johny..]

Σιγά-σιγά, σκάνε τα τηλέφωνα του θέρους.
"κατά λάθος", "ω συγνώμη, τι σύμπτωσις", "δεν είσαι ο Αναξίμανδρος; α, ναι ο Ανέστης-από τη Σέριφο.."
(Εξ)ανίσταμαι κι εγώ. Και σχεδιάζω. Γράφω, γράφω, γράφω-και παίζω σκάκι.
Μαύρο Άλογο στο Δ8.
Γιαυτά που θα 'ρθουν (;) και μου τα στερούνε. Για αυτά που (προσ)πέρασα και μου τα στερώ ..
Βγαίνω στον κήπο-περπατάω κοιτώντας κάτω. Το σύνδρομο της Στοκχόλμης.
Αιχμάλωτος σ' έναν εαυτό που ορίζω σποραδικά.
Το βράδυ με τον Αχιλλέα. Deals και Παλιά Αγορά. Ανταλλάσσουμε καμένα λάδια-αυτά που 'δουλέψαμε' στους κινητήρες ένα ολόκληρο καλοκαίρι..

Ξεσπάω στο διάδρομο-ανηφοροκατηφόρες και ιδρωμένα μπλουζάκια. Καταδύομαι στο στρώμα μου. Ορμάω ψυχωτικά στο basket.
Σήματα λυγρά.
Συναντιέμαι με τον Π. τον π. [=Πέτρο τον πυροσβέστη]. Νομίζω πως είναι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο. Αυτός ζηλεύει εμένα-για τη ζωή μου, κι εγώ αυτόν-για τις 'ασφάλειες' του.. Εκφερουμε τους μονολόγους μας με ξεχωριστή σιγουριά. Πάγια επωδός: "αχχ, να 'ξερες..".
Αλλά κανείς δεν ξέρει-και μάλλον δεν επιθυμεί ούτε να φανταστεί.
Ωστόσο, ξεκαβλώνουμε. Αυτός ρωτάει. Επίμονα. Αν αλλάξανε τα κόλπα στη νύχτα. Αν άλλαξε θέση στη γυναικεία ανατομία-παραμένει 'κάθετο' ή μήπως εξελίσσεται σε 'οριζόντιο'..;
Κι εγώ του ανταπαντώ για το σπιτικό φαγητό. Για τη ζεστή φωνή που τον καλεί τακτά. Μα εκείνος δεν ακούει.
Κωλοβαράει, οργανώνοντας μπάρμπέκιου στη βάρδια, αλλάζει πάνες στην κόρη του, φαντασιώνεται παρτούζες. Ενοχοποιεί τον εαυτό του-για όσα ποτέ δεν θα κάνει.
Πίνοντας freddo στο 'αρχηγικό' στέκι της Τσακάλωφ.
Στη συνέχεια, συζήτησα με το Ρένο στο Rosebud [του θύμισα πως πρέπει να προβάρω το ρόλο για τη γαμω(*&^%ταινία..]-αν ποτέ τη γυρίσει ;-)
Α. Ρ. και Δ. στο ΜπαρμπαΓιάννη στα Εξάρχεια ανάμεσα σε μαγειρευτά, κρασιά και σχέδια. Μιλάμε για γέλιο.
Καπουτσίνο στον Ιανό. Βιβλία-ντάνες μπροστά μου. Ξεφυλλίζω, ξεφυλλίζω, ξεφυσάω, ξεφυλλίζω. Τρελλό γλέντι.
Ωστόσο, για κάτσε μια στιγμή .. Θυμούνται τι αγόρασα προχθες-λες να ψυχανεμίζονται τι θα αναζητήσω αύριο;;

Οι συνδικαλιστές υποδέχονται τον premier με μαύρα μπλουζάκια. Η πρεμιέρα στη Βενετία έπεσε-στην εκπαίδευση τώρα αρχίζει.
Συνάντησα το μισό [ίσως και παραπάνω..] υπουργικό συμβούλιο, να διαβουλεύεται στα Κολωνάκια αυτές τις μέρες-δυστυχώς στο πλαϊ κι όχι πάνω στη μπάρα που θα ΄λεγε και η (συχωρεμένη πλέον) Μαλβίνα..
Ότι κι αν έπρατταν, το 'καναν πάντως σεμνά. Η αλήθεια να λέγεται..
Η ΔΕΘ [=Δρομολογούνται Επειγόντως Θαύματα ή ίσως Δοσίματα (ενδέχεται να) Είναι (στη) Θεωρία], επισκιάζει το λαμπρό κατά τα λοιπά δημόσιο βίο.
Το Εθνος του Φραπέ στις λαμπρότερες στιγμές του.
Α, και μια που το θυμήθηκα να πάρω το Λάμπρο-με ψάχνει μέρες..