εβδομαδιαία ανασκό(λο)πηση

εκεί θέλω να καταλήξω..

Είπα να πάω προς βορειοδυτική Πελοπόννησο-η μηχανή μου δεν ήθελε.. εγώ πήγα τελικά. Εμπνεύσεις που έχω ώρες-ώρες.
Δεν μετανιώνω. Δε μετανιώνω ποτέ για κάτι που έκανα-μόνο για όσα δεν έκανα. Αυτό δεν της το είπα-ας το μάθει όμως.
Να σου πω, δεν με νοιάζει κιόλας..

Στον Ισθμό περίμενα την οδική βοήθεια-η συνέπεια με εντυπωσίασε. Άγγλοι έχουν γίνει πια αυτοί οι Κορίνθιοι..
Η διαδρομή με το φορτηγάκι της Express Service ήταν όλα τα λεφτά.
Όσα περίπου έσκασα στον )*&^% συνεργειατζή μου-ας πρόσεχα.
Πήρα τηλ τον κουμπάρο-δεν ήταν εκεί. Δοκίμασα να καλέσω τον τον Α., το Β, το Γ. Έλειπαν-μάλλον. Έτσι νομίζω, αλλά δεν με πολυκόφτει..
Από εκείνο το σημείο και μετά κατέβασα κι εγώ τα ρολά. Για κάτι μέρες. Lock down.
Και άντε τώρα να πρέπει να απολογηθείς στον καθένα γιατι δεν είσαι ελέφαντας.. «Μα μέχρι προχθές με ‘παιρνες, σήμερα γιατί δεν με παίρνεις» και τέτοια.
Αλλά σ’ αυτά έχει απαντήσει μνημειωδώς ο γαβροΤσουκαλάς-«άντε γεια».

Ξυπνάω πριν λίγο αγριεμένος-πρόσωπο στραβωμένο. Κοιτώ τον καθρέφτη. Κάτι λευκές τρίχες στο σαγόνι μου, φετινή σοδειά, μεγαλωμένες καθώς είναι με αγριοκοιτούν με τη σειρά τους.
A brave new world.
Στη διπλανή πολυκατοικία συνεχίζουν να χτίζουν. Ανοίγω την μπαλκονόπορτα, η ζέστη εισβάλλει σε κύματα. Σχεδόν τη μυρίζω. Κάνω κλικ στη θολούρα μου.
Είμαι σε μια πλατφόρμα τραίνου και πίσω από το στέγαστρο ένα τεράστιο κύμα σηκώθηκε από το ρηχό κόλπο. Ακούω τη χλαπαταγή. Θωρώ το υδάτινο βουνό απ’ τα πλάγια να καλπάζει. Το βαρύ ημι-θολωτό στέγαστρο με προστατεύει. Το νερό φεύγει από πάνω μου χωρίς να με παρασύρει. Ξυπνώ αίφνης χωρίς να μάθω ποτέ αν πήρα το τραίνο και πού κατέληξα.

Είναι η δεύτερη μέρα που περιμένω την καθαρίστρια. Σήμερα μου τηλ να μου πει πως «κάτι της έτυχε». Πάλι καλά-χθες δεν πήρε καθόλου.
Άντε να βρεις οικιακή βοηθό τον Αύγουστο-τα μπάνια του Λαού uber alles.

Το μόνο που μπορείς να βρεις σ' αυτή την πόλη, είναι τίποτα μανατζαραίοι νεοπροσληφθέντες στη γαμάω(*&^%$ππολυεθνική που οφείλουν να (απο)δείξουν πως αξίζουν το παντεσπάνι τους. Κάτι άλλοι, της αυτής συνομοταξίας που τους κεράτωσε η γκόμενα προσφάτως και ακυρώσανε τις διακοπές τους, τίποτα άφραγκοι κακομοίρογλου που δεν έχουνε που την κεφαλή κλίναι..
Μ' αυτούς συγχρωτίστηκα κι εγώ τις δύσκολες αυτές μέρες-όντας κάτι ακόμη πιο ανερμάτιστο.. ;-). Πίνοντας τζιν-τόνικ. όΠως λέει κι ο Ψηλός, ιστορικό στέλεχος της Diageo, το δροσερό ποτό των αλκοολικών.

Hit of the week: πέρασε transitος ο παλαιός μου Δάσκαλος προκειμένου να διακτινιστεί στο ιερό νησί του. Μέλος της global team πια στο επιστημονικό του/μας (;) πεδίο, ο επιφανής -και στη χώρα τούτη- συγγραφέας μου φτιαξε χθες το κέφι.. Ευδιάθετος και καλαμπουρτζής όσο ποτέ, κάθε φορά μου θυμίζει γιατί ένας τόσο σπουδαίος διανοούμενος είναι τόσο διασκεδαστικός στην παρέα..
Δεσμεύτηκε πως θα αγοράσει άμεσα ρακέτες αγόρι και θα ξεκινήσει προπονήσεις στο τάβλι αναμένοντας με την παραπάνω βδομάδα στο ησυχαστήριο του. Δεσμεύτηκα πως δεν θα συζητήσουμε για το Μεσανατολικό-αυτός εξάλλου το 'χει λύσει παντρεμένος με Αράβισσα.. ;)
Θα λύσουμε τους λογαριασμούς μας "στα καταλανικά πεδία"!

Να πληρώσω λογαριασμούς-πριν τους κόψουνε: είναι και μερικοί ληγμένοι από το Μάϊο..
Να πλύνω, να πλύνω, να πλύνω-α, και να σιδερώσω. Αφού απλώσω.
Να αποφασίσω αν και που θέλω να πάω-αυτό κι αν είναι ζήτημα..
Να ποτίσω τα δέντρα του κήπου-αλλά κάτσε να δω μήπως ήδη ξεράθηκαν..
Να απόθεσω πρόχειρα τον αυτισμό μου στο κομοδίνο; αλλά πάλι, δεν έχω γαμώτο κομοδίνο..
Να ξυριστώ ..;
Τhat's a hell of a problem.

Νιώθω ναρκωμένος. Διαρκώς. τα τζιτζίκια με κουφαίνουνε-βάζω RED στο τέρμα.
Δε πα να γαμηθούνε και τα τζιτζίκια, λέω γω..

ΥΓ. Που είσαι συ..? [ναι κατάλαβες..]