July '06: ανάμεσα στο χθες και στο αύριο στις Μικρές Κυκλάδες..

Στην άκρη του θρυλικού Σορόκου
























Με πήρε την Παρασκευή το μεσημέρι ο Αντώνης ο Desire(s).
Ήταν σαφής και σύντομος-ετσι είναι ο Αντωνάκης-ακόμη και όταν γαμωσταυρίζει επί δικαίων και αδίκων.
"Είμαι Νάξο. Ψαρεύω. Περιμένω να αλλάξει ο καιρός. Πήρα καινούριο φουσκωτό-άλλαξα και μηχανές. Φέτος θα χωράμε κανονικά μέσα-όχι σαν πέρυσι στη Δονούσα. Με το που γυρνάει ο αέρης, την έκανα για Φούρνους".
Χωρις παύσεις-τα ξεστόμισε όλα χωρίς ιδιαίτερο χρωματισμό στη φωνή.
Κάτι ψέλλισα-πως έπινα καφέ και δούλευα στο Δίκτυο και με αιφνιδίαζε και.. Με 'γραψε στην παπάρα του.
"Πάρε τηλέφωνο-όταν ξεμπλέξεις. Φέτος μην πάρεις μηχανή μαζί σου, δεν ξέρουμε που θα βγούμε. Διαβατήριο μην ξεχάσεις, ΡΕ"-(τονισμένο!)

Δυό ώρες αργότερα, ο Γιάννης κερνούσε στρέτα ούζα στο περιβόλι του στο Ψυχικό. Ο τρίτος της παρέας άρτι αφιχθείς από την Ινγκλετέρα έσπευσε ασθμαίνων.
Μας μίλαγε για το καινούριο του cruiser-ναυπηγός ων και γελάγαμε.
Ώρες, μας θυμιζε την ιστορία του Lee Brown στην Ίο με το απίθανο σκάφος που παραπέμπει εντελώς σε Johny Depp στους 'Πειρατές της Καραϊβικής"-["γεια σου ρε Νικόλα.."] και τις περιπέτειες μας στο Κάτω Deaf's-Island πέρυσι..
Και τα πεπόνια στο Πάνω Κ. που 'χε στο μποστάνι του εκείνος ο φουκαράς, προστατευμένα με την απειλητική πινακίδα "όποιος βάλει χέρι, θα τον κρεμάσω ανάποδα.!"
Και το χαβαλέ στην Ιταλίδα!
Και τις αλητείες που κάναμε σαν έκλεινε το ξημέρωμα o Σορόκος, το ωραιότερο μπαρ στο κεντρικό Αιγαίο.. Τότε που ο τοπικός μπάτσος επιχειρούσε εις μάτην να διελευκάνει τους δράστες της αφαίμαξης στα 'άνυδρα'-[καταπλέοντας πια στον ιδιοκτήτη του αφήσαμε λάθρα στο τραπέζι της κουζίνας του ;-) ένα τόσο γενναίο ποσό-που καλυπτόταν για άλλα τόσα χαλαραά..]

Και ήρθε κι ο σκύλος μαζί μας εκεί στον παλιό ξύλινο πάγκο-λαμπραντόρ: στ' αλήθεια, γελουύσε κι αυτός..
Ίσως να τανε βέβαια που 'χε κρύψει για τα καλά τα βερίκοκα-άπειρα από δαύτα κάτω από μια συκιά της αυλής!
Με τη μουσούδα μες στη λάσπη!
Και πιάσαμε να μνημονεύουμε τη σπηλιά στα Αντικέρια τοοότε-τότε που έβγαλε φίδια, τι φίδια, δράκαινες σφυρίζανε πάνου στον αφρό, γιατί δεν ειχε κύμα εμπρός μας-μόνο έναν 'αφρό' και μεις τρια μπουκάλια νερό, κάτι σοκολάτες χαλασμένες και ξηροκάρπι-λύσσα!
Με ένα πεντάμετρο 'κουρασμένο', τι να κάνουμε κόντρα στο μπουγάζι ..
Και κάναμε την έξοδο-μετά από 48 ώρες αιχμαλωσίας-και μας λυπήθηκε ο 'Τριαινάτος' και δεν μπατάραμε-και τραγουδάγαμε τότε "το κύμα η πλώρη εκέρδιζεν οργιά με την οργιά"
Και πιάσαμε τη συνέχεια τώρα.
Και ξεσηκώσαμε την -ήσυχη- μεγαλοαστική γειτονιά του πάνω Παλιού.
Κραυγάζοντας, σφυρίζοντας, ονοματίζοντας τα ιδικά μας όνειρα!
Στον οργασμό της κλιμάκωσης.
Και μετά ήρθαν τα 'όνειρα' του Αυγούστου-"δεν υπάρχουν ειδήσεις τον Αύγουστο"-μόνο όνειρα..

Προσπάθησα να τα βάλω σε σειρά-μάταια: ήταν πολλά τα ξύδια..
Με τα πολλά, κατέληξα σε ένα πλάνο.. για αρχή..
Και βλέπουμε.