Το ΕΡΓΟ

Στις αρχές της προηγούμενης χρονιάς, κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος κάλεσε στο γραφείο του νεαρό επιστήμονα με μια μικρή θητεία στην Αγορά και κάποιες ακαδημαϊκές περγαμηνές και του απεύθυνε αιφνιδιαστική πρόταση συνεργασίας.
Αν και η ανταπόκριση υπήρξε άμεση, η κολλεγιά άργησε κάπως.
Το κόστος της γραφειοκρατίας από τη μια και οι υποχρεώσεις του υπουργικού θώκου από την άλλη, ανέστειλαν πρόσκαιρα την προαναφερόμενη υπηρεσιακή σχέση.
Τελικώς, τα εμπόδια ξεπεράστηκαν και ο επιστήμονας προσγειώθηκε λάθρα ως αλεξιπτωτιστής στην κορυφή της πυραμίδας της δημόσιας διοίκησης. Αφού πέρασε κανα δυο βδομάδες κωλοβαρώντας απαρατήρητος και σουλατσάροντας στα πέριξ, ο νέος τη τάξει σύμβουλος χώθηκε απροειδοποίητα στα -πολύ- βαθειά.
Κάτι που στάθηκε τυχερός, λίγο που χειρίστηκε με οξυδέρκεια και τσαμπουκά κανα-δυο ζητήματα, η εξέλιξη του έλαβε απρόβλεπτες για κείνον τροχιές.
Κλήθηκε να παίρνει θέση για όσα ήξερε και δεν ήξερε.
Μήνες μετά την πρόσληψη του, ο ειδικός επιστήμων -ο θεός να τον κάνει..- αντελήφθη, μάλλον τυχαία, πως μια γραμμή, μια σχεδόν συμπτωματική συμπερίληψη ΜΙΑΣ ΓΡΑΜΜΗΣ στο βιογραφικό του, έπαιξε καίριο ρόλο στην επιλογή του.
Και πήρε πράγμα πολύ επ' ώμου-σαν ένα νέο μεταπτυχιακό του φάνηκε ένα πράγμα.
Στη συνέχεια, επιστράτευσε κυρίως την -όποια- επινοητικότητα του, παρά τις καθαυτές γνώσεις του για να επιζήσει.
Έμαθε επίσης συντομότατα, πως στο ελληνικό δημόσιο περπατάς σαν τον κάβουρα ή τον αξιωματικό στο σκάκι-η ευθεία σου είναι 'άγνωστος λέξις'.
Anyway, μ' αυτά και με τούτα το πόστο διαγράφηκε κρίσιμο με δυσανάλογα ευρείες επιτελικές αρμοδιότητες και συνακολούθως χαοτικές ευθύνες..

Ενα πρωί, ο πολιτικός (και υπηρεσιακός) του προϊστάμενος, του ζήτησε να εποπτεύσει για λογαριασμό του ένα κολοσσιαίου εκτοπίσματος δημόσιο ΕΡΓΟ για την πορεία του industry.
Το ΕΡΓΟ, αρχικού προϋπολογισμού κάποιων εκατομμυρίων ευρώ υλοποιείται με την συνεποπτεία ενός από τους ποικιλώνυμους νεοστημένους παπατζο-φορείς, οι οποίοι πληθωρίζουν χαρακτηριστικά το κόστος της γραφειοκρατίας σε τούτη τη χώρα-αντί να το μειώνουν σύμφωνα με τις εξαγγελίες τους.
[Οι δαπάνες βαρύνουν κατά μείζονα λόγο τους κουτόφραγκους της Ε.Ε. με μια σημαντική ασφαλώς συμμετοχή του Ελληνα φορολογούμενου μέσω των προγραμμάτων δημοσίων επενδύσεων].
Αδιαμφισβήτητα, το ΕΡΓΟ, όπως και κάθε αντίστοιχο του μεγάλης εμβέλειας είχε προϊστορία.
Πέρασε από οβιδιακές μεταμορφώσεις αφότου πρωτοσυζητήθηκε σε προ-προηγούμενη κυβέρνηση.
Τροποποιήθηκε πολλάκις.
Μεταλλάχτηκε.
Ξαναστήθηκε.
Κοντολογής, μαγειρεύτηκε.
Και επαναπροκηρύχτηκε-με απίστευτες αλχημείες.

Στρυφνό από τη φύση του το αντικείμενο, άκρως εξειδικευμένο το σχεδιαζόμενο παράγωγο, προϋπέθετε γνωστική επάρκεια από τους εκτελούντες, ευρύτατη συνδυαστική πεδίων προσέγγιση, παραδειγματική ευελιξία, καινοτομική διαχείριση.
Αυτοί που τελικώς το χτύπησαν κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους, οριακά ψηλάφιζαν την αλφαβήτα του και, σαφέστατα, ούτε που διανοούνταν το διαμέτρημα του.
Για να το κάνω δίφραγκα, σε ένα έργο με 'διαστημικής τεχνολογίας' know-how , οι τάλαινες προσπαθούσαν να το φαμπρικάρουν με γνώσεις υπομηχανικού.
Επιτροπές Ελέγχου και Ομάδες Έργου στελεχωμένες από απίθανους ανευθυνο-υπεύθυνους, ασύστολα άσχετους υπηρεσιακούς παράγοντες, γραφικά λαμόγια, κινητικά παπαγαλάκια, γκρίζους διεκπεραιωτές και σκοτεινούς καθηγητάδες συνεπικουρούσαν ΤΟ μπάχαλο.
Δλδ, την ογκώδη άγνοια της Αναδόχου Κοινοπραξίας που 'χε τσιμπήσει τα μπικικίνια της σύμβασης και αδυνατούσε επί της ουσίας να κάνει delivery.

Η κατάσταση ήταν κρίσιμη και το κυβερνητικό μέλος με τη μύτη του ζαγαριού και την ευαισθησία του ρινόκερου -πιθανώς- να 'χε πάρει πρέφα πως κάτι δεν πήγαινε καλά.
Εριξε λοιπόν, εν είδει commando, τον άσχετο απ' όλα αυτά much promising scholar στο πεδίο, βεντούζα στον πολυ-επίπεδο μηχανισμό για να τριπλοτσεκάρει την αίσια έκβαση του ΕΡΓΟΥ.
Η αλήθεια είναι, πως δεν του αφιέρωνε ποτέ χρόνο για να τον ακούσει -είτε γιατί δούλευε, είτε γιατί βαριότανε να μπλέξει με τον κόπρο του Αυγείου.
For good-(or bad), o σύμβουλος τη βρήκε την άκρη.
Λίγο μετά την ανάληψη των καθηκόντων του συναντήθηκε με τον παλιό Δάσκαλο του και εισέπραξε στοιχειοθετημένες απαντήσεις στις αφελείς (;) απορίες του.
Δακρυσμένος ο σεβάσμιος ακαδημαϊκός δάσκαλος, άκουγε με πόνο ψυχής και οργή συνάμα το μαθητή του να του διηγείται για το ΕΡΓΟ που ο ίδιος, πρωτοπόρος με 30 συναπτά χρόνια στην πλάτη επί του αντικειμένου, δεν μπόρεσε -κυριολεκτικά- ΜΕ ΚΑΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ να αναλάβει. . .
Αμήχανος ο μαθητής, με κερδισμένη τη γνώση του Δασκάλου στα σαββατιάτικα φροντιστήρια που ο τελευταίος συστηματικως του 'κανε, ξεφτίλιζε στην κυριολεξία στο πλαίσιο των απειράριθμων scheduled meetings τους ανίδεους καραγκιόζηδες που υποδύονταν κακότεχνα τους εκτελεστές του ΕΡΓΟΥ.
Με δανεική αλλά στέρεα γνώση τους άλλαζε τον αδόξαστο όταν άνοιγε τα κιτάπια του!
Γρήγορα (θα) κέρδισε το φόβο τους και -στα παρασκήνια- τη μήνι τους.
Ο καιρός περνούσε, οι μελέτες εφαρμογής σωρεύονταν-πάκοι φλύαρα χαρτιά, αδύναμα να συνθέσουν ποτέ κάτι- μα ο σύμβουλος μαύριζε.

Το απόγευμα που πληροφορήθηκε δε πως εμπειρογνώμονας της αμερικάνικης κυβέρνησης για το εκεί αντίστοιχο ΕΡΓΟ, διετέλεσε ο Mr Χ-Nobel 80φεύγα, τα 'παιξε. Κατέβασε ρολά.
"Που πάω ρε μαλάκα..;", σκέφτηκε αναγνωρίζοντας στον εαυτό του την πρόδηλη αδυναμία του μισότυφλου που περιμένει από θεόστραβους να βρούνε ψύλλο στ' άχυρα..
Ακόμα και το παπατζηλίκι έχει τα όρια του!
Δοκίμασε να ελιχθεί.
Αναζήτησε συμμαχίες.
Μετήλθε κινήτρων διαφόρων για να διασπάσει το μπλοκ της 'ομερτά'.
Και έμαθε...
Την αλήθεια.

Στο νέο πολιτικό τοπίο μετά το Σεπτέμβριο, έδωσε τη μάχη απροκάλυπτα και σθεναρά.
Εφαγε μαχαιριές πισώπλατες και το μούτρο του βρώμισε από τη λάσπη που δέχτηκε δια καταιγισμού.
Παρέμεινε, πάντως, για καιρό στο παιχνίδι και κατάγγειλε δηκτικά την οργανωμένη αλητεία.
Ωστόσο, δεδομένου πως η βλακεία και η μαφία είναι αήττητες, το παιχνίδι δεν άνοιξε.
Ο σύμβουλος-ομοιάζοντας με ήρωα του Θερβάντες, ενώ τα 'κανε λαμπόγυαλο στις συναντήσεις με μια οξύτητα που έσπαγε την καταθλιπτική συναίνεση-(αλλά και την αδιαφορία μερικών) ήξερε πια πως βάραγε γροθιά στο μαχαίρι..
Συνέχισε να συμμετέχει, να σαρκάζει τις αντιδράσεις του ακροατηρίου του στις ανατροπές που τους επεφύλασσε και να απολαμβάνει την αμφίβολη φήμη του 'επικίνδυνου' από τους διασπαθιστές του δημόσιου χρήματος και τους υπαλλήλους τους στο payroll.
Αλλά ήξερε μέσα του πως είχε χάσει..

Πριν λίγες μέρες, ο μοναδικός συνεργάτης που συμμεριζόταν κάποιες από τις έγνοιες του για το θλιβερό ritual της διαδραματιζόμενης δημόσιας απάτης, του τηλ εκτάκτως.
Τον ενημέρωσε, όχι χωρίς κάποια ειρωνεία, πως με άνωθεν εντολή κοινοποιούνταν και στους δυό τους "αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος".
Ο επιστήμων-σύμβουλος υποδέχτηκε την είδηση στοχαστικά.
Άνοιξε κι ένα μπουκάλι κρασί.
Έτσι λοιπόν έλαβε τέλος η σεμνή αυτή τελετή._

ΥΓ. 1. Πάσα ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις δέον να θεωρηθεί απολύτως πλασματική.






2. Για σένα που θέλεις να μάθεις-μα δεν το ξέρεις καν! που αφυδατώνονται οι ψυχές, πως αρθρώνονται τα ανθρώπινα αιτούμενα και πότε λησμονούμε να αναπνέουμε.
[Ο αμμόλοφος και οι περιβάλλουσες θίνες του σε τροχιές εντροπίας κινούνται]

Ο έρωτας,
όνομα ουσιαστικόν
πολύ ουσιαστικόν,
ενικού αριθμού,
γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού,
γένους ανυπεράσπιστου.
Πληθυντικός αριθμός
οι ανυπεράσπιστοι έρωτες.

Ο φόβος,
όνομα ουσιαστικόν,
στην αρχή ενικός αριθμός
και μετά πληθυντικός:
οι φόβοι.
Οι φόβοι
για όλα από δω και πέρα.

Η μνήμη,
κύριο όνομα των θλίψεων,
ενικού αριθμού,
μόνον ενικού αριθμού
και άκλιτη.
Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη.

Η νύχτα,
όνομα ουσιαστικόν,
γένους θηλυκού,
ενικός αριθμός.
Πληθυντικός αριθμός
οι νύχτες.
Οι νύχτες από δω και πέρα.

[αγαπημένη] Κική Δημουλά, Ποιήματα,( Ίκαρος 1998)