Beds are burning..

Κρατώ τα θετικά και πορεύομαι.
Διαβάζω για πολιτική και μιλάω για σχέσεις.
Υπάρχει πια κοινό σημείο και στα δύο: τους λείπει αμφοτέρων ένας-[έστω!] άξονας αναφοράς.
Ό,τι να 'ναι, που λέει κι ένας φίλος μου..
Μήπως γιαυτό προχτέ η Ελευθεροτυπία μοίραζε το "Ο Έρωτας στα Χρόνια της Χολέρας"..;
Δεν ξέρω.

Έπαιξα μπάσκετ απόψε=ήταν σαν παλιά. Τότες.
Ακατάλληλη τσόντα για τους αντιπάλους.
ΧΧΧ Πετράν αγόρι μου.. Στον έκανα 'γκροβερ', έτσι;; . . :-)
Βραδιά αυτοσυγκέντρωσης στη συνέχεια.
Γράφω βυθισμένος σε μια μπανιέρα με καυτό αφρόνερο.
Προσπαθώ να αποτοξινωθώ.
Απ' όλα.


Είδα την παράσταση που σκηνοθετεί ο Σωτήρης πριν κάτι Δευτέρες στην πρεμιέρα. Στο Προσκήνιο. Ήταν εκεί, η Εύα, ο Όθωνας, ο Αλέξης..
Γνωστά ονόματα στην εγχώρια θεατρική showbiz για να παρακολουθήσουν τη δουλειά του φίλου τους.
Εργάρα.
Αν ήμασταν σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, θα γινόταν χαμός. Και το παιδί μου λεγε χτες βράδι στη Brasserie πως δεν έχει καν προτάσεις άμεσα.. Δλδ, δεν θα 'χει να φάει.
Γαμημένη χώρα. Εσύ δεν έχεις σύμβολο τη γαλανόλευκη-έχεις τον Κρόνο που τρώει τα παιδιά του..

Περνάει ο καιρός στα κουτουρού.
Σκόρπιες οι σκέψεις.. Mental Slide-show.
Κράτος ασυστόλων.
Και πεσμένων κώλων.
Ο Μ. μου ξηγούσε τις προάλλες τα σχετικά με μια μείζονα και πολυδιαφημισμένη κυβερνητική αποστολή προσφάτως στην 'υπερδύναμη'.
Γ.Τ.Π.Κ.
Ζούμε στην εποχή του περιώνυμου Τζουμπέ-κι ας έχουνε περάσει 100τόσα χρόνια από την εποχή του. Π@π@ρια μάντολες.
Εκεί έχουμε μείνει κι ας βαυκαλιζόμαστε περί του αντιθέτου. Στο πελατειακό μόρφωμα που στήθηκε απ' τον πρώιμο γραίκικο κοινοβουλευτισμό, το οποίο παραμένει ακέριο..! Ακλόνητο..
Εντωμεταξύ, ο Γιωργάκης ετοιμάζει την 'αυτοοργάνωση', ο Μπένυ έχει λουμώσει, o premier περιμένει με τα υπόλοιπα παιδάκια τα ανέφελα Χριστούγεννα, η ΑΕΚάρα προελαύνει, η Ρούλα-Κλάψα παίρνει εκπομπή, ξανάνοιξε το Brazilian και η λεβεντογέννα μεγαλόνησος ξεχερσώνει τη λίγη τρίφυλλη βλάστηση που της απέμεινε..
Να οργανωθούμε, παιδιά.
Και κανα φως ν' ανάψουμε.
Επίσης.

Κατά τα λοιπά, περνάμε τη φάση του cross over.
Στα ελληνικά, νομίζω πως (έχει φτάσει να) καλείται σχιζοφρενική προσωπικότητα με πολυπολικά χαρακτηριστικά.
Η άλλη βλέπει Αννίτα Πάνια, ψηφίζει ΚΚΕ, κλαίει με την οδύνη του Χριστόδουλα, συγκινείται με τα σκυλάδικα στο 40ο χλμ, φοβάται μη χαθεί το 'ονομα μας'-που 'ναι η ψυχή μας!, ετοιμάζεται να κατέβει με τον Παπασπύρο στους δρόμους ως νέα Πασιονάρια για τη σύνταξη-που σιγά μην προκάνει να πάρει.. και πάει γιορτές στο Big Apple που 'ναι φτηνά φέτος τα οψώνια.
Άντε να απορήσεις μετά που σαρώνει το ψυχοφάρμακο στα πέριξ. Α, ρε Λάκη.. ας μην επιτελούσες εσύ εθνικό έργο τις Τρίτες και σου 'λεγα γω ..!
Τρως και το ψωμί κάτι φίλων ψυχαναλυτών..

«Οτι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό», λέμε.
Ο Μάρτιν Εϊμις στο τελευταίο του βιβλίο διαφωνεί. Λέει πως «απλά σε σκοτώνει πιο αργά..».
Το σκέφτομαι-μπορεί και να 'χει δίκιο.
Μπορεί και να 'χει δίκιο.

Ηλιόλουστες μέρες του Δεκέμβρη.
Ακούω Wake me up when September ends..
Αρνούμαι να δεχτώ πως δεν είναι καλοκαίρι-κυκλοφορώ στη μηχανή με βάρος ένδυσης δυό κλικ πίσω από την εποχή.
Οριακά, φλερτάρω με την πνευμονία.
Θα δείξει.

Διαβάζω το βιβλίο της χρονιάς (για μένα) με θέμα την πολιτισμική ιστορία του σεξ.
Ο Robert Muchembled με παιγνιώδες ύφος και διεισδυτική ματιά έγραψε-και ζήλεψα.. "ο Οργασμός και η Δύση: ιστορία της σαρκικής απόλαυσης από τον 16ο αιώνα ως την εποχή μας".
Η σχέση των ανθρώπων του δυτικού πολιτισμού με την ηδονή. Η μεταμόρφωση της ευχαρίστησης και και το άχαρο κυνήγι της χαράς (του οργασμού). Από τα απαγορευμένα πάθη και τα βίτσια πίσω από το βικτωριανό βέλο στη ναρκισσιστική κοινωνία. Δεν ξέρω, ωστόσο, τι να σκεφτώ-σαν σηκώνω το κεφάλι και θυμάμαι..
Ζώντας στην ανοργασμική πόλη με τους κακομοίρογλου που διακινούν οι φαιδροί τα σύνδρομα λιβιδινικής της ανεπάρκειας τους.
Σαν τον καραγκιόζη που πλακώθηκα για δεύτερη φορά αυτή τη βδομάδα στη δουλειά.
Μα που τους βρίσκει τους πάσης φύσης ‘θεσμικούς’ ταγούς της η ελληνική πολιτεία; Στη Λοταρία ή στα γαριδάκια Μπόζο..;
Στα διάλα..

Αδυναμία να εκφραστείς, σου λέει. Και ποιός σε αφουγκράζεται δλδ..;
Ο Κωστής ο Παπαγιώργης έγραψε ένα ακόμη συγκλονιστικό άρθρο στη Lifo για τον εκουσίως μονήρη, τον "ερημικό πελεκάνο".
Κι αν είμαι ροκ μη με φοβάσαι..

YΓ. Ο Peter Garret, frontman των Midnight Oil, που σημάδεψε τα late 80's καλοκαίρια μας ορίστηκε υπουργός περιβάλλοντος της Αυστραλίας.
Που να θυμάται ένα πιτσιρικά που 'τυχε να του μάθει ένα βράδι στη Casablanca, να πίνει 'όλα τ' άσπρα με Καλούα' τότε-το '89.. στη Σαντορίνη.. ;-)
Cheers lad!

The time has come
To say fairs fair
To pay the rent
To pay our share
The time has come
A facts a fact
It belongs to them
Lets give it back..!
How can we dance when our earth is turning..
How do we sleep when our beds are burning..??