Ιστορίες με στρας, σκέψεις, ρεύσεις, παύσεις, τράς, αλλά χωρίς 'rush'...

Tuesday, March 27, 2007

Σε επαφή με την Ιστορία: χρήσεις, κτήσεις και (μερικές) απαντήσεις (Ι)

Χρήσεις, κτήσεις και απαντήσεις (;) στα Χιλιαστικά [του millennium] δύσκολα Χρόνια ..


Η μάχη των ταυτοτήτων απασχόλησε έντονα την ελληνική κοινωνία στο μιλλένιουμ και τη δίχασε βαθειά: από δω οι αμνοί-από κει τα ερίφια..
Με επίκεντρο μια ακόμη ‘άσχετη’ αφορμή συσπείρωσε ετερόκλητα κοινωνικά ακροατηρια και συνεπηξε συμμαχίες.
Εξ όνυχος τον λέοντα.
Οι μεν είδαν την επέλαση της 'άθεης παγκοσμιοποίησης' που επελαυνουσα ως ορμητικό τσουνάμι με τη συνδρομή των ντόπιων κέντρων απειλούσε να μετατρέψει σε «πολιτιστικό χυλό», την ιδιοπροσωπία μας-οι άλλοι πάλι, [ανάμεσα τους κι εγώ] υποστηριζαν πως ειναι καιρός να σταματήσει το αναίσχυντο παπατζηλίκι, το άθλιο μπαλαμούτι που υφισταται αυτή η χώρα από τα πλέον παρασιτικά στοιχεία της.
Χρόονια τώρα διακινείται η περίφημη δήλωση του σκοτεινού ‘ανθέλληνος’ Henry Kissinger, ο οποίος φέρεται να έχει υποστηρίξει την ανάγκη πολιτισμικής ‘αλλοτρίωσης’ των σύγχρονων Ελλήνων, προκειμένου να ‘καμφθεί η αντίσταση’ τους στις επιταγές των Ξένων.

Τι κι αν έχει πανηγυρικά διαψευσθεί η εν λόγω δήλωση που μεταξύ αλλων φιλοξενήθηκε και στις σελίδες της έγκυρης Καθημερινής! Ο Σόρος –(ενδεχομένως και ο ‘μόρος’ μαζί με το ‘κακό συναπάντημα’) καραδοκούν να αλώσουν τη «ανυπεράσπιστη πατρίδα μας». Έχεις την αίσθηση πως αυτή δεν είναι ευρωπαϊκή χώρα-είναι η χώρα των μωρών!
Συνομωσίες σκαρώνονται όπισθεν της γαλανόλευκης, διαβόητοι ραδιούργοι της διεθνούς Πολιτικής και του Χρήματος ξυπνούν και κοιμούνται-με μια αγωνία: πότε και πως θα μπορέσουνε να «πολτοποιήσουνε το εθνικό φρόνημα των Ελλήνων»!
Η Λέσχη Μπίλντεμπεργκ, οι ‘αμερικανοσιωνιστές’ [που μετά την κατάρρευση της χώρας της Οκτωβριανής, αντικατέστησαν στο συνομωσιολογικό λεξιλόγιο τους ‘εβραιομπολσεβίκους’ για όσους παλαιότερους θυμούνται...], η παρασυναγωγή των Βρυξελλών που έχει θέσει ως προυπόθεση για την ‘ευόδωση’ των σχεδίων ΤΟΥΣ, την υποταγή του περιούσιου Λαού μας και έτεροι διάφοροι.
Δεν ξέρεις τι να πρωτοθαυμάσεις σε όλο αυτό τον ανερμάτιστο συλλογισμό (;)> διάβαζε ‘φαντασίωση’ που διατρέχει τον κοινωνικό ιστό σε τούτο τον τόπο..

Την ιδιωτεία, τη βλακεία δλδ, το καφριλίκι, τη συλλογική τύφλωση, τη διανοητική ανεπάρκεια για το πως λειτουργούν τα πράγματα στην Υφήλιο ή μήπως την -με τη βια συγκαλυπτόμενη- αλαζονεία των ανθρώπων που επιθυμούν να πιστεύουν πως βρίσκονται στο επίκεντρο κάθε παγκόσμιου σχεδιασμού, την πεποίθηση πως συνιστούν κάτι τόσο σημαντικό που δεν μπορεί παρα να είναι διαρκώς στις σκέψεις και βέβαια να συγκεντρώνουν το φθόνο των ‘Άλλων’...
Οτι του φανεί, του Λωλο-Στεφανή!, που λέει και η λαϊκή θυμοσοφία.

Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι να εξηγήσει κανείς σε ενήλικες ότι οι υπαρκτές μεθοδεύσεις που λαμβάνουν χώρα σε κλειστά δωμάτα και οι επεξεργασμένες μηχανορραφίες έχουν απτές, συγκεκριμένες στοχεύσεις. Συνήθως, ευδιάκριτες και ευκολοκατανόητες.
Η επιβολή, η παγίωση της εξουσίας, το όφελος, το Κέρδος-πάνω απ’ όλα-(όπως κι αν νοείται..), κάποτε και για συγκεκριμένους λόγους, το ‘ιεραποστολικό σύνδρομο’ για περιπτώσεις των ύπατων της Αυτοκρατορίας-[η ‘ιδεολογία’, αντίθετα με όσα υποστήριζε η παραδοσιακή μαρξιστική ιδεολογία, δύναται να ‘παράξει πράξη’..].
Τετοιου τύπου είναι τα κίνητρα των δρώντων υποκειμένων στη διεθνή γεωπολιτική σκακιέρα στο συγχρονο κόσμο.
Σε κάθε περίπτωση, επιτρέψτε μου να ισχυριστώ πως ουδείς σε τούτη τη γη [«που την πατούμε και όλοι μέσα, θε να μπούμε...»], έχει καμία πρόθεση να αλλοιώσει καίρια το γλωσσικό ένστικτο του μικρού Γιαννάκη που διαμένει στην απέναντι πολυκατοικία ή να στρεβλώσει τη σχολική ιστορία που διδάσκεται η χαριτωμένη Μαιρούλα, ώστε δια της επιφερόμενης άγνοιας να καταστεί μελλοντικά «ευεπίφορο θύμα των σχεδιασμών της Νέας Τάξης».
Αυτό τείνω να πιστεύω ακράδαντα. Παρατηρώντας γύρω μου.
Όλα αυτά-τα παραθέτω, γιατί στήνουν το βασικό καμβά της Θεωρίας της Συνομωσίας, ο οποίος par excellence χρησιμοποιείται με αύξουσα διάθεση τα τελευταια χρόνια στο εσωτερικό της χώρας μας, ως αναλυτικό εργαλείο ερμηνείας των σημειούμενων ραγδαιων στα περιξ μεταβολών.
Σε αυτό τον παλαιόθεν δομημένο νοοτροπικό άξονα, που με συνέπεια γαλουχούν οι Λιακόπουλοι τα τέκνα της Πατρίδας, στήριξε επισήμως ο κ. Παρασκευαϊδης την εκστρατεία του εναντίον των ‘εθνοπροδοτών’ και των μιασμάτων του Έθνους.
Σε αυτο το πλαίσιο, υπαινίχτηκε μάλλον-παρα εξήγησε στο δεκτικό Ποίμνιο των Λαοσυνάξεων που αλάλαζε για του ‘Χριστού την πίστιν την Αγίαν’ και την ‘εν διωγμώ Εκκλησίαν’, ποιοί και για ποιό λόγο επιθυμούν να μην συμπεριλαμβάνεται η θρησκευτική τους υπόσταση στο νέο δελτιο ταυτοτητας της Πολιτείας.
Μαζί του, πιστοί εν τοις πράγμασι και αφοσιωμένοι σύμμαχοι, όλα τα αριστερο-δεξιά δεκανίκια που τον προμήθευσαν αφειδώς με επιχειρήματα (;) από τη μπασταρδεμένη φαρέτρα ενός παλαιότερου λεξιλογίου: με στοιχεία στο λόγο του‘αντι-ιμπεριαλιστικά’ και ‘αντι-πλουτοκρατικά’, εστίασε με σφοδρότητα κόντρα στα «επονείδιστα σχέδια των σκοτεινών δυνάμεων»..
[λες κα μίλαγε για τον Σάρον και το Σάρουμαν στον Αρχοντα των Δαχτυλιδιών ένα πράμα..].

Αφήνοντας ασφαλώς απέξω όλα τ’ άλλα που συμβαίνουν δίπλα μας, τα μικρά ..
Μ’ αυτά και με κείνα, στήθηκε ανενδοίαστα η υποκρισία που ως οργανωμένο καθεστώς πια αναπαρήγαγε τις πομφόλυγες της ‘νεας εθνικοφροσύνης’.
Οι ‘πατριώτες’ και οι ‘ενδοτικοί’, οι πράκτορες και οι νεοτάξ αναθεωρητές..

History as a battlefield in the rapidly globalized era.


Ειναι προφανές βέβαια, πως το ζητημα της αναγραφής ή μη του θρησκεύματος στα ταυτοποιητικά (δημόσια) δελτία με τα οποία η ανεξίθρησκος [όσο γνωρίζω..] Πολιτεία εφοδιάζει υποχρεωτικά τους πολίτες της, αποτέλεσε την πρωτη κορυφή του γιγαντιαίου παγόβουνου που αναδύεται εμπρός μας σήμερα. Τα στρατόπεδα που σήμερα θωρούμε στημένα αντικρυστά στην υπόθεση του σχολικού βιβλίου της ΣΤ’ Δημοτικού, τότε πήραν την τελική τους διασταση.
Ασφαλώς, δεν πρόκειται για σύστοιχα στη φύση τους άμεσα συγκρίσιμα ζητήματα αντιπαράθεσης, διόλου συμπτωματικά όμως, τα κρυμμένα πίσω από τις οχυρωματικές γραμμές διακυβεύματα προσδιόρισαν με θαυμαστή σύμπτωση τις δύο διακριτές κοινωνικές συνομαδώσεις: από τη μια με αρχηγό τον Χριστόδουλο όλοι εκείνοι που επιθυμούσαν τη διατήρηση του στάτους κβο-από την άλλη, όλοι όσοι επιθυμούσαν ένα etat laique, ένα κράτος χωρίς αγκυλώσεις, παρωπίδες και ανισοκατανομές σε τμήματα των πολιτών του.
Ένα κράτος για το οποίο το βάρος του παρελθόντος δεν θα αποδεικνυόταν αβάσταγο..
Ένα κράτος που δεν θα φοβόταν να αποστασιοποιηθεί από τις ατυχέστερες στιγμές του.
Πριν λίγες μέρες κλείσαμε 50 χρόνια κιόλας από την ιδρυτική διακήρυξη της τραχειάς πορείας ενοποίησης των ευρωπαϊκών χωρών [αλλά όχι λαών..], από τη Συνθήκη της Ρώμης. Ποιός άραγε το θυμήθηκε στη χώρα «που έχτισε Παρθενώνες, ..κλπ, κλπ..», κατά συνέπεια όλα τα ρέστα δεν την αφορούν-αφού αυτή η Χώρα [ΕΜΕΙΣ δλδ, οι ίδιοι] έδωσε τα ‘Φώτα του Πολιτισμού’ στη νεόκοπη Ευρώπη που πάει τώρα να μας κουνηθεί..
Σε αυτούς τους ‘τυχάρπαστους’ με ‘ανύπαρκτη Ιστορία’-που πάνε τώρα να επιβάλλουνε, σ’ εμάς, «ότι θέλουνε»..!

Η Ιστορία ως διαπιστευμένη ‘παράδοση’ πέραν της κριτικής.

Κατα τη γνωμη μου, δεν μιλάμε για ένα ‘αναχρονιστικό αντικληρικαλισμό’, ούτε ασφαλώς για επίθεση απέναντι στην «επικρατούσα θρησκεία».
Κάποιοι συμπολίτες μας οφείλουν να πληροφορηθούν πως μερικοί δεν είναι λιγότερο ‘ίσοι’ από άλλους.
Και βέβαια, στην προσωποπαγή πολιτική και θρησκευτική ταξη που γνωρισε η νοτιοβαλκανική εσχατιά μας, νομίζω πως ήρθε η εποχή να γνωστοποιησουμε βροντερά πως η κριτική στα πρόσωπα της όποιας ιεραρχίας δεν μπορεί να ερμηνευεται, εκ του πονηρού, ως επίθεση στα θρησκευτικά [ολυμπιακά, κρεατοφαγικά, μεταφυσικά, ή ερωτικού προσανατολισμού, κλπ] ‘πιστευω’ της πλειοψηφίας των συμπολιτών μας.

Τους λες: «τον παίρνετε και γέρνετε, υποκριτές θεομπαίχτες με τις ανιψιές και τους κωλοσούσες! Ζητάτε και να σας φιλάμε τα βρώμικα χέρια σας Παπαρούπες! Που παίζετε ΜΟΝΟ ασύστολα πολιτικά παιχνίδια στις πλάτες του κοσμάκη και η παραμυθία στους πάσχοντες, σας είναι άγνωστη λέξη..» και σου απαντάνε: «είστε αντίχριστοι υβριστές παγκοσμιοποιηταί, που έχετε θέσει στο στόχαστρο την ελληνορθόξον πίστιν. Αλλά έχει 2000 και πλέον χρόνια ζωής αυτός ο θεσμός ενάντια σε άγριους διώκτας της Πίστεως ..!».
Τους εγκαλείς για ποινικά κολάσιμα αδικήματα και τα παγκάρια ‘ενώπιον Θεού κι ανθρώπων’, και σου λένε «μεμονωμένα κρούσματα». Τους μέμφεσαι για την κοροϊδία και για τα ταξιδάκια στην Καραϊβική, τις διανυκτερεύσεις στο George V, για τα ψωνιστήρια-ΑΥΤΟΙ που καταστρέφουνε νέα παιδιά καταδικαζοντας τα με τις μούφες ‘περί παρθενίας’, σου απαντάνε «αυτά ειναι σκανδαλολογίες και προσωπικά δεδομένα!»..!!

Η Ιστορία ως νομιμοποιητικό αφήγημα της δράσης προσώπων στο όνομα θεσμών.


Η πολιτική ηγεσία της χώρας δεν είχε ούτε την κοινωνική διεισδυτικότητα ούτε την πολυεπίπεδη πολιτική στρατηγική, ούτε επίσης και το απαραίτητο στελεχιακό δυναμικό για να τραβήξει σθεναρά και με ανιδιοτέλεια το «κάρο του εκσυγχρονισμού». Το μόνο ‘εκσυγχρονιστικό’ που είδε ο κόσμος, είναι τους παλαιούς πασοκους και τα εξ αριστερού εισοδισμού εξαπτέρυγα να συναγωνίζονται σε νεοφιλελευθερες πολιτικές, σε αλαζονικό ελιτισμό και σε προσωπικό πλουτισμό.
Ο φουκαράς ο Σημίτης μαζί με τον θυσιασθέντα τελικώς Μ. Σταθόπουλο και μερικούς ακόμη-μετρημένους στα δάχτυλα του ενός χεριού από ολόκληρο το πάλαι ποτέ Σοσιαλιστικό Κίνημα φάγανε τη λέζα.
Ο ρασοφόρος μαιτρ του επικοινωνιακού παιχνιδιού τους τέλειωσε με blitzkrieg!
«Τους πήρε τα σώβρακα» -[που θα ‘λεγε και ο Γεωργίου speaking] με κυκλωτικές κινήσεις, θέτοντας τους στη γωνία με εναλλαγές κροσέ-ντιρέκτ-άπερκατ..
Κι αν δεν υπήρχε το ζήτημα της Ευρωπαϊκής Ενωσης από πίσω-σου ‘λεγα εγώ πως θα ‘χε κλείσει το θέμα.
Υπό αυτο το πρίσμα, η επιχειρούμενη τομή στην πολιτειακή λειτουργία, υπονομευτηκε ανεπίστροφα πριν καν ξεκινήσει..
Ασφαλώς, για να αφουγκραστούμε και τον παλμό της εποχης, εκείνα τα πολύ κοντινά μας και ταυτόχρονα-τόοσο μακρινά μας [σήμερα] χρόνια, οι μέριμνες ήσαν άλλες-η εποχή δικαιολογούσε μια κάποια αισιοδοξία. Μια πίστη για αρκετούς πως «τα πραγματα μπορεί και να πάνε καλύτερα..».

Εξάλλου, μέχρι τους Ολυμπιακούς η αγωνία για την έγκαιρη ολοκλήρωση των έργων μονοπωλούσε τη δημόσια συζήτηση-μαζί με την εισαγωγή του ευρώ στη ζωή μας, το μετα-τραυματικό σοκ από τη χρηματιστηριακή αφαίμαξη και τα φτηνά στεγαστικά δάνεια.

Τοτε, βλέπεις, ετοιμαζόμασταν να γράψουμε ιστορία-δεν είχαμε καιρό να στοχαστούμε πάνω σ’ αυτή..


Μετά, όπως θα τραγούδαγε και η Άλκηστη, «πέρασε ο καιρός...», και η χώρα γνωρισε το peak των εθνικών θριάμβων της το αξέχαστο για πολλούς από μας καλοκαίρι του 2004!
Το ‘επος της Πορτογαλίας’ στην οποία η ελληνική αρμάδα σημείωσε την μεγαλύτερη έκπληξη ever στα ομαδικά σπορ τροφοδότησε συλλογικές προσδοκίες χωρίς προηγούμενο...
Κι 'αν η μισή μου καρδιά στο Ντραγκάο βρίσκεται', η άλλη μισή παραληρούσε ολονυχτίς στο κέντρο της πρωτεύουσας παρέα με όλη τη μεγάλη Πόλη.
Το πάθος και η ορμή που εδειχνε να συνεπαιρνει τους ανθρωπους παντου ολογυρα φανερωνε κατα τη γνωμη μου την αναγκη που ειχαν να αισθανθούν υγιή χαρά για κάτι..
Ισως για κατι που σπάνια είχαν..;
Εθνική περηφάνεια που μας διακατείχε σε δόσεις και ένταση πρωτοφανείς, με είχαν προβληματίσει.
Κατέβαινα κάθε φορά αργά το πρωί στους πλημμυρισμένους δρόμους και καβάλα στη μηχανή, χάζευα το κινούμενο εορτάζον πλήθος.
Μύριζα τη διάθεση στη γύρω δονούμενη ατμοσφαιρα.

Το Έθνος που ‘ενώνει’...


Πάθος και διαχυτος ενθουσιασμός συνδυασμένα με κραυγές «δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ-Αλβανέ, Αλβανεέε..!», μου προκαλούσαν αλλόκοτα συναισθήματα. Λυπη μα και οργή..
Ήταν φανερό πως η επίκληση στο 'δοξασμένο' εθνικό όνομα χρησιμοποιούνταν για να στοιχειοθετήσει μια απόρριψη των ‘άλλων’-όσων δεν είχαν την τύχη να διαθέτουν αναλογες ιστορικές περγαμηνές.
Βλέπουμε συνεπώς, την ιστορία ως πεδίο άντλησης επιχειρημάτων με στόχο όχι την αυτογνωσία-αλλά την απαξίωση.
Εμβληματική μορφή στη συνείδηση των συνελληνων γύρω μου, η -δυσφημισμένη στη συνείδηση των αντιστασιακών της γερμανικής Κατοχής- φιγούρα του Τσολιά, ενσάρκωσε τη Ψυχή του αλαλάζοντος Έθνους.
Και τροφοδότησε παραδειγματικά το ακόρεστο λαϊκό φαντασιακό: «είναι βαρειά, βαρειά, η πού-τσα του τσο-λιά!». Σε ποιούς αραγε απευθυνοταν;

Το έθνος που ‘χωρίζει’...


Μετά απο κανα μήνα τα αισθηματα εξελιχθησαν επι το ευγενέστερο: η θαυμάσια στυλιστικά όσο και κανονιστική ιδεολογικά για το εθνικό αφήγημα τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του σημαντικού Δ. Παπαιωάννου, σηματοδότησε μια μείζονα συζήτηση για το περιεχόμενο της εθνικής ταυτότητας.
Τη συζήτηση που δεν έγινε...
Τα έργα περατώθηκαν in time, οι Αγώνες εκτυλίχτηκαν υποδειγματικά-αλλά .. λίγοι συνειδητοποίησαν ότι η Χώρα δεν κέρδισε..
Αναλωσε χρόνο πολύ και χρήμα αδιανόητο για να ομφαλοσκοπεί και να αγωνιά [δεν μιλάω για τους εργολάβους που μπουκώνανε-για τ’ άλλα τα θύματα μιλώ..]. Και δεν πρόκαμε να στοχαστεί για το ‘παρεκει’!
«Η Ελλάδα που αντιστέκεται, η Ελλάδα που επιμένει, ... και δεν ξέρει που πατάει και που πηγαίνει..».
Προγραμματικός σχεδιασμός εκμετάλλευσης δεν είχε εκπονηθεί, οι δαπάνες ήσαν τερατώδεις, το κύκλωμα των κατασκευαστών έβγαλαν τα υπερκέρδη του αιώνα, το μόνο που μας έμεινε θλιβερη κληρονομιά ήσαν τα πολυδιαφημισμένα συστήματα ασφαλείας των Αγώνων.
Οι κάμερες και το C41 να ελέγχει τις συμπεριφορές των οδηγών-για το καλό μας, βρε..

«Είπε η πόρνη η Ιστορία πως ξοφλήσαμε...»


Η υπόθεση της ‘Επαναστατικής Οργάνωσης 17 Νοέμβρη’ έπεισε και τους πιο δύσπιστους ότι τα απομεινάρια του μεταπολιτευτικού κύκλου της χώρας έφευγαν οριστικά από το προσκήνιο της επικαιρότητας. Ο ανατριχιαστικός όμως αυτός θίασος [που είχα συγκυριακά την ευκαιρία στη διάρκεια της πρώτης δίκης να δω από _πολύ_ κοντά..] δεν αποτελούσε όπως πίστευαν μερικοί, ένα θλιβερό φολκλόρ.
Στο κάτω-κάτω, επιβίωσε και δια ενός είδους λαϊκής ανοχής στις ρωγμές ενός συχνά κάλπικου συστήματος με δικαιϊκά ελλείμματα και οξείες ανισότητες, της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας.
Ο άνθρωπος που χρεώθηκε πολιτικά την ευθύνη δράσης της οργάνωσης, βασίστηκε στη συγκλονιστική [κατά την άποψη μου] απολογία του προς το δικαστήριο στην έννοια, τις διαδρομές, τα βάρη και τις κηλίδες της νεοελληνικής ιστορίας.
Παρανάγνωση ή εναλλακτική προσέγγιση, ντυμένη με περισσό λαϊκισμό ή history from below, η αιχμηρή άποψη του Δ. Κουφοντίνα φάνταζε πιο πολύ με μανιφέστο για την ελληνική ιστορία παρα απολογία κατηγορουμένου. Ακόμη και ως η έτερη πτυχή του κυριαρχου εθνικού αφηγήματος, η προσφυγή στην Ιστορία δικαιολογημένη ως ένα βαθμό βαραινει στη ζωή μας.

Η ιστορία ως επιχείρημα.


Για τους πολλούς ωστόσο, επαφή με την Ιστορία όλα αυτά τα χρόνια σήμαινε η χολυγουντιανή Τροία, η ταινία του Μπαζ Λούρμαν για τον Μεγα Αλέξανδρο, η νοσταλγική Πολίτικη Κουζίνα, τα ευπώλητα του Άδωνιδος Γεωργιάδου και του αλλουνού [που αρνούμαι και να προφερω τ’ όνομα του γιατί τον έχει αναλάβει εργολαβικά ο fellow-blogger funnel..].
Μια ‘παραλληλη ιστορία’ σε σχέση με την επίσημη των ιστορικών που τόσο λίγο διαβαζονται αν κρινουμε από τα τιραζ των βιβλίων τους. Κι όμως, τοσο καλά εδραιωμένη στις ψυχές, τις συνειδήσεις και κυρίως! στο θυμικό των συνελλήνων.
Βιντεοπαιχνιδια για τις μικρότερες ηλικίες, η Ζίνα και ο Ηρακλής στην ΤιΒι, ιστορικές σειρές σε dvd, η άνθηση ενός ειδους ιστορικού μυθιστορήματος με λίγες ‘καλές’ και πολλές ‘κακές’ [ΙΜΗΟ] στιγμές : το ‘παρελθόν’ πουλάει..!
Το καιριο ζήτημα αφορά την ύπαρξη [ή μή..] ενός μινιμουμ διανοητικού ορίζοντα για την ιστορία, τις εικόνες της, την προσέγγιση της από πλευράς ενός μεγαλύτερου κοινού.
Η συζήτηση π.χ. για τον ελληνικό Εμφύλιο στη δεκαετία του ’40, που έχει διχάσει την κοινότητα των ιστορικών, δεν θα μπορουσε να έχει ευρύτερο κοινωνικό ακροατήριο συναντίληψης επί των επιχειρηματων που εκφερονται απο τις δυο πλευρές, σε μια χώρα της οποίας πολλοί από τους φιλίστορες πολίτες μεταφράζουν τις ασαφείς πραγματολογικές πληροφορίες που διατηρούν με ολίγες οικογενειακοτοπικές μνήμες και καμπόσο πολιτικό χρωματισμό ως εδραία και συντεταγμένη ιστορική γνώση. Άντε να βρεις άκρη και να ξηγήσεις στο συνομιλητή σου πως του λειπουν συχνοτατα και οι στοιχειωδεις προσλαμβάνουσες.

Το παρελθόν ως customized προσωπική φαντασίωση...


Eκεί, γύρω στα 2002 θαρρώ, έλαβε χώρα η επόμενη φάση της ανομολόγητης σύρραξης που διέρχομαι τον τελευταίοκαιρό. Μια υποθεση-πρελούδιο που τη λησμονήσαμε κιόλας-πέρασε στο ντούκου!
Αφορμή, τι άλλο;
Ένα εγχειρίδιο σχολικής ιστορίας..

(συνεχίζεται)


Labels: ,

17 Comments:

Anonymous Anonymous said...

Εύγε για τούτο και το προηγούμενο. Προσωπικά αναμένω κυρίως το επόμενο. Γιατί στην τελευταία πενταετία δύο προϋπάρχοντα φαινόμενα έχουν, νομίζω, ενταθεί σε ανησυχητικό βαθμό: η σε μεγάλο βαθμό σύμπλευση παλαιοδεξιού και στα-νιάτα-μου-αριστερού εθνικισμού (κάποιοι ήδη ονειρεύονται και πολιτική έκφραση του ρεύματος) και η «αξιοποίηση» των εθνικιστών από τα ΜΜΕ (και τούμπαλιν).

Τώρα, μια που το στημόνι της αφήγησής σου είναι οι χρήσεις της ιστορίας, εγώ θα περίμενα και τον αυτοκριτικό λόγο για την πανεπιστημιακή κοινότητα, αλλά μην το κάνουμε ζήτημα τώρα. :-)

3/27/2007 11:50:00 PM

 
Anonymous Anonymous said...

mpravo, mpravo, mpravo! De prolava na grapsw sto prohgoumeno grafw se avto! mou thymizeis palies kales meres, vrhkes ksana ton istoriko sou eavto...

3/28/2007 06:00:00 AM

 
Anonymous Anonymous said...

ο σούη ποτέ δεν έχασε τον ιστορικό του εαυτό ... φίλε μου τα κείμενά σου είναι γλαφυρά άμα και οξύτατα, χαίρομαι να τα διαβάζω, αλλά βέβαια απελπίζομαι όταν διαπιστώνω πόσο ακριβείς είναι οι περιγραφές σου... Υπάρχει ελπίς; Μήπως αγνοώντας (ως φαιδρούς) τους παρα-ιστορικούς φασίζοντες και τους φασίστες πάτρωνές τους τόσον καιρό διαπράξαμε ένα ασυγχώρητο σφάλμα τακτικής; μήπως - παρά τις καλές μας προθέσεις - το παράδειγμα μετατοπίστηκε και τώρα εμείς βρισκόμαστε εκτός; μήπως, τώρα στα γεράματα, πέρασε σε μας το onus of proof; μήπως όλος αυτός ο ιδεολογικός ξεπεσμός και η παθιασμένη απόγνωση των βλακών δεν είναι παρά μονάχα αυτό - (δηλ. ιδεολογικός ξεπεσμός και η παθιασμένη απόγνωση των βλακών;) Δεν ξέρω. Υπάρχει λύση;

Τ.Σ.

3/28/2007 02:39:00 PM

 
Anonymous Anonymous said...

Φιλευσπλαχνο τεκνον μου,

Ασε τη βασανισμένη ψιχούλα σου να ηρεμησει. Μίλα με τον πνευματικό σου και θα βρεις την αγαλιαση που επιζητάς. Στρεψε το βλεμμα σου στον Κυριο και θα σου στειλει τη φωτιση που χρειάζεσαι. Πεσε στα τεσσερα και θα ερθω να σε βρω.

Μη φοβου.

3/28/2007 04:25:00 PM

 
Anonymous Anonymous said...

http://apotis4stis5.blogspot.com/

δες το κομμάτι (Τρίτη, Μάρτιος 27, 2007)Berlin-Lou Reed

δ.

3/28/2007 07:20:00 PM

 
Blogger suigenerisav said...

@
π2
Συναδελφε, τα καλα σου λόγια με υποχρεωνουν διπλά.. :-)
Όσο για τον "αυτοκριτικό λόγο για την πανεπιστημιακή κοινότητα", καλομελέτα..

@
miumiu
Πολλά φιλιαά, sweetie..!
;-)


@
Τ.Σ.
"ο σούη ποτέ δεν έχασε τον ιστορικό του εαυτό ... "
ΕΤΣΙ, ε..?
LoL
As 4 the rest-προσυπογράφω:
"Δεν ξέρω. Υπάρχει λύση;"
Αλλά κάπου το χάνω "Τ.Σ.,Τ.Σ. .."??


@
Πάτερ Ευγένιος said...
"Φιλευσπλαχνο τεκνον μου,
Ασε τη βασανισμένη ψιχούλα σου να ηρεμησει. Μίλα με τον πνευματικό σου και θα βρεις την αγαλιαση που επιζητάς. Στρεψε το βλεμμα σου στον Κυριο και θα σου στειλει τη φωτιση που χρειάζεσαι. Πεσε στα τεσσερα και θα ερθω να σε βρω."
ΠΑΤεΡ, που είσαστε τόσο καιρό..?
[Και αναρωτιόμουνα κι εγώ, κανας λεμές-γερο πόρνος, ΔΕΝ θα τσιμπήσει..?]
;-)
Θα σας πρότεινα να την κάνετε με 'ελαφρα πηδηματακια'.. Ξερετε, αλλωστε εσείς και από 'ελαφρά' και κυρίως από τα άλλα..
Καθότι, πάτερ μου, εφτούνοι οι σημερινοί αντικληρικαλιστές έτσι και παρουν στο κυνηγι με βρεγμένη σανίδα-δε σας σώζει τίποτα. ΟΥΤΕ ΚΑΝ η 'Ντόροθυ', αυτοπροσωπως.. LoL


@
Anonymous said...
"http://apotis4stis5.blogspot.com/
δες το κομμάτι (Τρίτη, Μάρτιος 27, 2007)Berlin-Lou Reed.
δ. "

Το είδα. Αλλά μ' αυτά τα αρχικά που υπογραφετε, αντε να σας ξεχωρίσω..!
[ευχαριστώ, πάντως ιδιαίτερα].

3/29/2007 12:00:00 PM

 
Blogger fani said...

Επειδή στο complete profile δεν υπάρχει πλέον η ηλεκτρονική σας διεύθυνση ή εγώ δεν μπορώ να την δω, σας δίνω την δική μου docside4@yahoo.gr

3/29/2007 08:53:00 PM

 
Anonymous Anonymous said...

τα αρχικά είναι μια χαρά και τα ποστ που γράφεις επίσης, περιμένω τώρα και το "άλλο" κείμενο, το πιο..... επιστημονικό... μη νομίζεις πως έχεις πολύ χρόνο ακόμα....

δ.

3/29/2007 08:56:00 PM

 
Anonymous Anonymous said...


...Ο φουκαράς ο Σημίτης μαζί με τον θυσιασθέντα τελικώς Μ. Σταθόπουλο και μερικούς ακόμη-μετρημένους στα δάχτυλα του ενός χεριού από ολόκληρο το πάλαι ποτέ Σοσιαλιστικό Κίνημα φάγανε τη λέζα.
Ο ρασοφόρος μαιτρ του επικοινωνιακού παιχνιδιού τους τέλειωσε με blitzkrieg!
«Τους πήρε τα σώβρακα» -[που θα ‘λεγε και ο Γεωργίου speaking] με κυκλωτικές κινήσεις, θέτοντας τους στη γωνία με εναλλαγές κροσέ-ντιρέκτ-άπερκατ...


Κι όμως "ο ρασοφόρος μαιτρ" μπορεί να κέρδισε το επικοινωνιακό παιγνίδι, η ιστορία όμως συχνά επιφυλάσσει καλύτερη μοίρα στους χαμένους "σε άνιση μάχη κι αγώνα", σ'εκείνους που πέφτουν "τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι"... Συλλογική εξιλέωση άραγε; Κάτι άλλο; Ποιός ξέρει...

3/30/2007 02:55:00 AM

 
Blogger suigenerisav said...

@
fani
OK

@
Anonymous (δ.) said...
".. μη νομίζεις πως έχεις πολύ χρόνο ακόμα...."
έτσι, ε..?
;-)

@
Anonymous [last] said...
".. Συλλογική εξιλέωση άραγε; Κάτι άλλο; Ποιός ξέρει..."
Εγώ, πάντως, δεν γνωρίζω. Ακόμη (LoL)

3/30/2007 01:56:00 PM

 
Blogger nik-athenian said...

Αναμένουμε την ολοκλήρωση του ψηφιδωτού σας.
Όσον αφορά το:
"History as a battlefield in the rapidly globalized era"
Αρχίζω να πείθομαι ότι δεν πρόκειται για ένα παιγνίδι(με την επιστημονική έννοια του όρου) δύο μόνο μερών ούτε ότι είναι μηδενικού κέρδους. Δηλαδή ότι ο ένας χάνει όταν ο άλλος κερδίζει. Σε διάφορες φάσεις του παιχνιδιού κερδίζουν περισσότεροι παίκτες του, αλλά όμως διαφορετικά πράγματα.
Στα καθ' ημάς, ο παράγων εκκλησία είναι πάντως ο ισχυρότερος παίχτης του παιχνιδιού, ενώ σε globalized κλίμακα δεν ισχύει κάτι τέτοιο.

3/30/2007 11:36:00 PM

 
Blogger ο δείμος του πολίτη said...

Κι εγώ θα συμφωνήσω ότι το κείμεο είναι πολύ καλό. Ειδικά για τις ταυτότητες και όλη τη σχετική συνομωσιολογία γράφεις και λίγα θα έλεγα. Λες και όλος ο κόσμος συνομωτεί μόνο και μόνο ενάντια στον ελληνισμό. Αμάν, πια. Ας τελειώσουμε κάποτε.

4/01/2007 11:56:00 AM

 
Blogger basik-ly said...

Χρόνια Πολλά για την εθνική γιορτή.

4/01/2007 12:01:00 PM

 
Anonymous Anonymous said...

Ρε Σουή ειμαι πολυ περηφανος γαμω τη βαγγελιστρα μου που σε΄χω συνεργατη,
Εσυ δεν εισαι απλα ιστορικος, γατος με εννια ουρες εισαι!!!
Σα να σε γεννησα εγω ο ιδιος μου νοιωθω!

Επειδη ειμαι πηγμενος θα επανελθω για τοποθετηση.

4/02/2007 02:02:00 AM

 
Blogger suigenerisav said...

Eυχαριστω απαντες για τη υπομονη τους να διαβασουν τα 'σεντόνια' μου και ασφαλώς για τα σχόλια τους.

@
nik-athenian said...
"Αναμένουμε την ολοκλήρωση του ψηφιδωτού σας."
και εμεις επίσης..

"Όσον αφορά το:
"History as a battlefield in the rapidly globalized era"
Αρχίζω να πείθομαι ότι δεν πρόκειται για ένα παιγνίδι(με την επιστημονική έννοια του όρου) δύο μόνο μερών ούτε ότι είναι μηδενικού κέρδους. Δηλαδή ότι ο ένας χάνει όταν ο άλλος κερδίζει. Σε διάφορες φάσεις του παιχνιδιού κερδίζουν περισσότεροι παίκτες του, αλλά όμως διαφορετικά πράγματα."
Κι εγω καπως ετσι το βλεπω...


@
ο δείμος του πολίτη said...
"Κι εγώ θα συμφωνήσω ότι το κείμεο είναι πολύ καλό. Ειδικά για τις ταυτότητες και όλη τη σχετική συνομωσιολογία γράφεις και λίγα θα έλεγα. Λες και όλος ο κόσμος συνομωτεί μόνο και μόνο ενάντια στον ελληνισμό. Αμάν, πια. Ας τελειώσουμε κάποτε."
Κραταει χρονια αυτή η κολόνια..


@
basik said...
"Χρόνια Πολλά για την εθνική γιορτή."
Ναι, σωστο αυτό-άντε και του χρόνου με περισσότερα τσολιαδάκια.
;-)


@
ο θειος Ισιδωρος said...
"Ρε Σουή ειμαι πολυ περηφανος γαμω τη βαγγελιστρα μου που σε΄χω συνεργατη,
Εσυ δεν εισαι απλα ιστορικος, γατος με εννια ουρες εισαι!!!
Σα να σε γεννησα εγω ο ιδιος μου νοιωθω!
Επειδη ειμαι πηγμενος θα επανελθω για τοποθετηση."
Θείε, με συγκινείτε.
Παντοιοτρόπως..!
όΛα αυτα εξαλλου γιγνονται και γραφονται στο απαραμιλλο πνεύμα ανιδιοτελειας και αυτοθυσίας που χαρακτηριζει το Ι.Θ.Ι.
Τα σέβη μου, παρακαλώ.

ΥΓ. Με κεινα τα τσιπουρα, λέω, μήπως να το (ξανα)δούμε-μέρες που 'ναι..?
:-)

4/02/2007 02:29:00 PM

 
Anonymous Anonymous said...

Εξαιρετο, σε περιεχομενο και μορφη, οπως αλλωστε και τα προηγουμενα ποστ. Χαιρετω, ελπιζοντας και σε συνεχεια...

Alcibiades (!??)

4/02/2007 04:26:00 PM

 
Blogger Rodia said...

Συγχαρητήρια!!!:-))))
Πλήρες και ζουμερότατο κείμενο. Πώς τα καταφέρνεις...
(Αναμένω σβηστή -κόλλησα λέμε- το επομενο)

4/24/2007 11:54:00 AM

 

Post a Comment

<< Home