Christmas spirit-ακούγοντας μουσική..

Μέρες κούφιες.
Κουβέντες γύρω μου. Άνθρωποι που ανοίγουν το στόμα τους, δεν ακούω, ωστόσο.. Βλέπω μόνο την κίνηση των χειλιών τους.

Αυτές οι μέρες παραδοσιακά αφιερώνονται σε διάφορα: σήκωσα το μισό γνωστό καφε-βιβλιοπωλείο των βορείων για δώρα. Σε καποια φάση με βοήθησε και ο Φ., με τον οοίο μοιράστηκα ωραίες συζητήσεις.
Περιέργως δεν ήπια και τόοσους παραδοσιακούς καφέδες.
Αυτοί που περιμένα (και) φέτος δε συντονιστήκανε και πολύ μαζί μου-μπορεί και το τανάπαλιν..
[τους είχα τάξει και Παπαϊωάννου, αλλά το @#$%^&* Ταμείο του Παλάς με κρέμασε.. (:

Η Ζωή επιστρατεύτηκε να διαχειριστεί την τύχη του σπιτιού τελευταία στιγμή: ντουζίνες ρούχα για σιδέρωμα, κλπ.
Σε δυο μερες είχα κάνει το σπίτι )(*&#$ ..

Μου χρειάζεται λίγη απόμόνωση και καθαρός αέρας.
Το πρώτο το βλέπω δυσκολο με 14 άτομα παρέα-φεύγουμε αυριο πρωι για το γνωστό 'σαλέ' στα 1000τόσα μέτρα στη Γκιώνα.
Το δευτερο θα το επιδιώξω σίγουρα.. έχει φοβερά μέρη για περπάτημα εκεί-και αν κρίνω από το mms που μας έστειλε ο οικοδεσπότης χθες, θα 'χει χιονάκι. Αρκετό για ευχαριστους περιπάτους στα λευκά.
Αλλά έχω και πολύ δουλειά γ@μ$%^.. πρέπει να δουλεψω. Το συνέδριο έρχεται..

Ανασηκώνομαι στο κρεβάτι και προσπαθώ να σκεφτώ τι έκανα την τελευταία βδομάδα-το αλτσχαϊμερ μου έχει προχωρήσει επικίνδυνα, μαζί με την κίρρωση του σηκωτιού μου, φοβάμαι..

Έκοψα κάτι πάρτυ στο μεσοβδόμαδο-απ' ότι έλεγε ο Μήτσος, δεν έχασα και τίποτα.
Το weekend πριν τα Χριστούγεννα ήταν κυριολεκτικά back to the future.
Αρχίσαμε με το 'παρελθόν': το δικηγοροπάρτυ της Παρασκευής, και προχωρήσαμε με το ρεβεγιον της Κυριακής.
Ήθελα να τους δω-αλλά όταν τους είδα, δεν είχα ΠΙΑ τίποτα να τους πω.
Κι όμως, καναμε παρέα, έχουμε φάει ψωμί κι αλάτι μαζι. Ο ένας ήταν κολλητός μου από τα 13..
Φανηκε να χάρηκαν ιδιαίτερα που με είδανε.
Πάει πολύς καιρός. Δεν φταίνε αυτοί-τους απέφευγα..
Εγώ, πάλι, τους φάνηκα 'αλλιώτικος'-με κοιτάζανε με προσοχή και διακριτικά ρωτούσανε, "και τώρα, πως..", και άλλα πολλά. Το υπομειδίαμα μου μάλλον τους έκοψε τη φόρα. Αναμενόμενη ροή, από τη σαμπάνια στο γουρουνόπουλο και από εκεί στο γλυκό. Έγκωσα..
Όταν δε αποφασίστηκε το πατροπαράδοτο στούκι, έκοψα φλέβες. Μετά απ' αυτά που έχω ζήσει ως bystander στα μεγαλύτερα καζίνο της Ευρώπης, δεν θέλω να ξανaδω χαρτί μπροστά μου..
(Τα λέει ωραία ο Σουρούνης.)

Την έκανα για το κοσμικό κλαμπ του κολλητού.
Ήταν φισκα-αναμενόμενα με τις ηλικίες 18-25 να δίνουν τον τόνο.
Στο άνετο γραφείο του φίλου-ιδιοκτήτη στήθηκε ένα ωραίο, σουρεάλ σκηνικό. Κόντρα στις ισχυρές δονησεις από τη μουσική στο ισόγειο, εμείς παίξαμε σε άλλο μήκος κύματος..
Κοινωνικός σχολιασμός της νέας βρετανικής σκηνής στις 7 το πρωι, στον απόηχο της Νατάσας Θ. της οποίας η φωνή τρύπωνε στο πατάρι-καταφύγιο μας. Και μιξάριζε σούπερ!

Μετά από κανα δίωρο ύπνου, πετάχτηκα έντρομος.
Είχα ραντεβού με τη Δ. στην Ερυθραία για να πάμε στο Καπανδρίτι στους γονείς της.
Κρίνοντας από τα βλεμματα των στημένων για την πάρτη μου
έξω από τη Δέσποινα βαρυξυπνημένων αγνώστων, το χριστουγεννιάτικο μεσημερι δεν άρχιζε με καλούς οιωνούς..
Η Δ. οδηγούσε στην Εθνική με αξιώσεις Νικι Λαουντα και βάλε..
Επιασα το ταλαιπωρημένο στομάχι μου και με τα δυο μου χέρια.
Επεσα έξω-η συνέχεια ήταν καταπληκτική. Φανταστική φιλοξενία, εξαιρετικά ευχάριστη παρέα από το χώρο της Δ.: γνωστοί τζαζ φωτογράφοι, βουδιστές σκηνοθέτες, τηλεοπτικοί ηθοποιοί, διάφορα κοριτσακια στα περιξ που τελειώνανε το σχολείο να περιφέρουν την αθωότητα (;) τους σε επαφή με τα προαναφερόμενα ρεμάλια, εγώ μια να λύνω τις κοινωνιολογικές απορίες του ηλικιωμένου οικοδεσπότη-πατέρα και μια να συμμετέχω στο χάβαλο.
Μια ομορφιά :-)
Το βράδυ έπεσε λίγο βαρύ: Χαλάνδρι-Παπάγου-Πειραιάς-Φιλοθέη, αλλά δεν πειράζει..

Συνειδητοποιώ πως πήγε 3 και γω πεινάω. Το τηλέφωνο βουβό. Θα φάω μόνος απόψε.
Έφυγα._