με το βλέμμα σ' ένα άλλο παράθυρο..

Μου λένε πως το καλοκαίρι δύει.
Τους αγνοώ. Παραβλέπω ευχές και κοιτάω βλοσυρός λογαριασμούς και μπιλιέτα που έχουν σωρευτεί [πως άραγε;] σε διάφορα τραπέζια και ράφια του σπιτιού.
Επεξεργάζομαι τα βιβλία που με συνόδεψαν στις φετινές εξορμήσεις: εκείνα που ολοκλήρωσα και τα περισσότερα που 'μειναν τσαλακωμένα να μου θυμίζουν το 'πως' και 'γιατί' τα παραμέρισα.
Ημιτελή.
Ξάφνου περιεργάστηκα το δεσιμο τους-άμμος κολλημένη πάνω τους. Ελπίζω δεκαπέντε χρόνια μετά να δύναμαι να ξεχωρίσω την ποιότητα των κόκκων.
Χρυσοπηγή, Παχειά Άμμος ή Καλό Αμπέλι ;

Η D. πήγε χθες Λυκαβηττό. Η πανδαισία των ήχων. Stomper, Strompερ ή κάτι τέτοιο.
Προτιμώ τη σιωπή. Ενδεχομένως τη συνοδεία του στρατηγού Gordon's.

Κοίτα να δεις.
Δεν θα μπορούσα να φανταστώ τη σιωπή ως κλείσιμο ενός τετράμηνου ανκόρ.. but it seems so.
sic transit..

Η "δόξα αυτού του κόσμου", αλλά όπως φαίνεται, όχι κι εγώ.
Το μόνο που φαίνεται (;) να αποχωρεί από πάνω μου είναι η mailto:*&@#%^%άμμος που με έστειλε φιλοξενούμενο στο Ιασώ μες στο γλυκό αυτό Σ/Κ με έναν οξύ κολικό.. το ξημέρωμα ασφαλώς (-;

Πέφτουν αυτές τις μέρες κείμενα μου απο δω κι από κει κι αναρωτιέμαι-τα 'γραψα σίγουρα εγώ ..;
Ρουθουνίζω, ξεφυσώ, σείω τη σεπτή κεφαλή..
Επικεντρώνω στη σκιά της απέναντι τέντας. Έξω απ' το ανοιχτό παράθυρο.
Να 'ναι έλλειψη συγκέντρωσης; σώπα, καλέ..

Τα παιδιά μου συγκεντρώθηκαν χθες στην Αγία. Έκανα μια περατζαδα για ένα φρέντο. Αυτοί οι 'γιοί' έχουν μέλλον.
Περιμένω το Ρένο να 'ρθει από τα βόρεια. Έχουμε μια ανοιχτή συζήτηση για γιούς. Από κείνη την παραλία στη Σέριφο.
Ίσως πρέπει να το βάλει σε καμιά ταινία του..
Για τις μητέρες πάλι, δεν τίθεται ζήτημα. Αυτές σίγουρα έχουν παρόν.

Το κακό είναι πως εγώ έχω μείνει επαγγελματικά προσκολλημένος στο παρελθόν. Το οποίο ουδέποτε πλήρωνε καλά.
Μήπως πρέπει να ανατρέψω τον ιστορικό άξονα;
Μην ξεχάσω να μπω στο betandwin απόψε να παίξω για τη μοναδική ομάδα αυτής της χώρας εδώ και πολλά-πολλά χρόνια που δεν αποτελεί πυροτέχνημα..
'ες αύριον τα σπουδαία', λοιπόν.

εβδομαδιαία ανασκό(λο)πηση

εκεί θέλω να καταλήξω..

Είπα να πάω προς βορειοδυτική Πελοπόννησο-η μηχανή μου δεν ήθελε.. εγώ πήγα τελικά. Εμπνεύσεις που έχω ώρες-ώρες.
Δεν μετανιώνω. Δε μετανιώνω ποτέ για κάτι που έκανα-μόνο για όσα δεν έκανα. Αυτό δεν της το είπα-ας το μάθει όμως.
Να σου πω, δεν με νοιάζει κιόλας..

Στον Ισθμό περίμενα την οδική βοήθεια-η συνέπεια με εντυπωσίασε. Άγγλοι έχουν γίνει πια αυτοί οι Κορίνθιοι..
Η διαδρομή με το φορτηγάκι της Express Service ήταν όλα τα λεφτά.
Όσα περίπου έσκασα στον )*&^% συνεργειατζή μου-ας πρόσεχα.
Πήρα τηλ τον κουμπάρο-δεν ήταν εκεί. Δοκίμασα να καλέσω τον τον Α., το Β, το Γ. Έλειπαν-μάλλον. Έτσι νομίζω, αλλά δεν με πολυκόφτει..
Από εκείνο το σημείο και μετά κατέβασα κι εγώ τα ρολά. Για κάτι μέρες. Lock down.
Και άντε τώρα να πρέπει να απολογηθείς στον καθένα γιατι δεν είσαι ελέφαντας.. «Μα μέχρι προχθές με ‘παιρνες, σήμερα γιατί δεν με παίρνεις» και τέτοια.
Αλλά σ’ αυτά έχει απαντήσει μνημειωδώς ο γαβροΤσουκαλάς-«άντε γεια».

Ξυπνάω πριν λίγο αγριεμένος-πρόσωπο στραβωμένο. Κοιτώ τον καθρέφτη. Κάτι λευκές τρίχες στο σαγόνι μου, φετινή σοδειά, μεγαλωμένες καθώς είναι με αγριοκοιτούν με τη σειρά τους.
A brave new world.
Στη διπλανή πολυκατοικία συνεχίζουν να χτίζουν. Ανοίγω την μπαλκονόπορτα, η ζέστη εισβάλλει σε κύματα. Σχεδόν τη μυρίζω. Κάνω κλικ στη θολούρα μου.
Είμαι σε μια πλατφόρμα τραίνου και πίσω από το στέγαστρο ένα τεράστιο κύμα σηκώθηκε από το ρηχό κόλπο. Ακούω τη χλαπαταγή. Θωρώ το υδάτινο βουνό απ’ τα πλάγια να καλπάζει. Το βαρύ ημι-θολωτό στέγαστρο με προστατεύει. Το νερό φεύγει από πάνω μου χωρίς να με παρασύρει. Ξυπνώ αίφνης χωρίς να μάθω ποτέ αν πήρα το τραίνο και πού κατέληξα.

Είναι η δεύτερη μέρα που περιμένω την καθαρίστρια. Σήμερα μου τηλ να μου πει πως «κάτι της έτυχε». Πάλι καλά-χθες δεν πήρε καθόλου.
Άντε να βρεις οικιακή βοηθό τον Αύγουστο-τα μπάνια του Λαού uber alles.

Το μόνο που μπορείς να βρεις σ' αυτή την πόλη, είναι τίποτα μανατζαραίοι νεοπροσληφθέντες στη γαμάω(*&^%$ππολυεθνική που οφείλουν να (απο)δείξουν πως αξίζουν το παντεσπάνι τους. Κάτι άλλοι, της αυτής συνομοταξίας που τους κεράτωσε η γκόμενα προσφάτως και ακυρώσανε τις διακοπές τους, τίποτα άφραγκοι κακομοίρογλου που δεν έχουνε που την κεφαλή κλίναι..
Μ' αυτούς συγχρωτίστηκα κι εγώ τις δύσκολες αυτές μέρες-όντας κάτι ακόμη πιο ανερμάτιστο.. ;-). Πίνοντας τζιν-τόνικ. όΠως λέει κι ο Ψηλός, ιστορικό στέλεχος της Diageo, το δροσερό ποτό των αλκοολικών.

Hit of the week: πέρασε transitος ο παλαιός μου Δάσκαλος προκειμένου να διακτινιστεί στο ιερό νησί του. Μέλος της global team πια στο επιστημονικό του/μας (;) πεδίο, ο επιφανής -και στη χώρα τούτη- συγγραφέας μου φτιαξε χθες το κέφι.. Ευδιάθετος και καλαμπουρτζής όσο ποτέ, κάθε φορά μου θυμίζει γιατί ένας τόσο σπουδαίος διανοούμενος είναι τόσο διασκεδαστικός στην παρέα..
Δεσμεύτηκε πως θα αγοράσει άμεσα ρακέτες αγόρι και θα ξεκινήσει προπονήσεις στο τάβλι αναμένοντας με την παραπάνω βδομάδα στο ησυχαστήριο του. Δεσμεύτηκα πως δεν θα συζητήσουμε για το Μεσανατολικό-αυτός εξάλλου το 'χει λύσει παντρεμένος με Αράβισσα.. ;)
Θα λύσουμε τους λογαριασμούς μας "στα καταλανικά πεδία"!

Να πληρώσω λογαριασμούς-πριν τους κόψουνε: είναι και μερικοί ληγμένοι από το Μάϊο..
Να πλύνω, να πλύνω, να πλύνω-α, και να σιδερώσω. Αφού απλώσω.
Να αποφασίσω αν και που θέλω να πάω-αυτό κι αν είναι ζήτημα..
Να ποτίσω τα δέντρα του κήπου-αλλά κάτσε να δω μήπως ήδη ξεράθηκαν..
Να απόθεσω πρόχειρα τον αυτισμό μου στο κομοδίνο; αλλά πάλι, δεν έχω γαμώτο κομοδίνο..
Να ξυριστώ ..;
Τhat's a hell of a problem.

Νιώθω ναρκωμένος. Διαρκώς. τα τζιτζίκια με κουφαίνουνε-βάζω RED στο τέρμα.
Δε πα να γαμηθούνε και τα τζιτζίκια, λέω γω..

ΥΓ. Που είσαι συ..? [ναι κατάλαβες..]

διακοπεύοντας στη Σίφνο. γαμωσταυρίζοντας-τώρα. λίγο πριν ξαναΚυκλαδέψω..

veni, vidi, vici
[για να θυμηθούμε και λίγο τον Ιούλιο Κ.-μολονότι μπήκαμε στον Αύγουστο..]
Η Σίφνος ήταν υπέροχη-ελπίζω να παραμείνει και την επόμενη semana.
Ο απολογισμός ηταν συντριπτικός.
Ως παρέα πρέπει να τσακίσαμε τη μισή παραγωγή από αμπελοφάσουλα + στάνταρ ξεπαστρέψαμε τις αχινοαποικίες στα νότια του νησιού.

Συνοδεία ενός λίτρου ούζου σε ημερήσια βάση, ισχυρίζονται .. οι καραγκιοζοplayers δηλαδή.. πως απήγγειλα Εμπειρίκο γυμνός απάνου ΣΤΟ βράχο.
Νηφάλιος τώρα που το σκέφτομαι, το αποκλείω..ελπίζω μόνο να μην υπάρχει βιντεάκι στις 'ύποπτες' μέρες που ζούμε (-;

Φάγαμε ξύλο στο φουσκωτό-πολύ ξύλο-αλλά ελεγχόμενο.. ένας Ποσειδώνας ξέρει πως γλιτώσανε τα κινητά. Αλλά ήταν χάρμα. Εξερευνήσαμε τους χαμένους κολπίσκους-"γλώσσα λανθάνουσα".. πάλι;
Βουτήξαμε σε κάτι υπόγειες σπηλιές. Βγάλαμε και αρκετές πίνες και όστρακα.
Αγναντέψαμε από κάτι γκρεμνούς-και μετά, εγώ δηλαδή, έπεφτα σε ένα τρανς: ύπνος-ψευτοδιάβασμα και καταδύσεις στον κρύο βυθό να 'ρθω να στανιάρω..
Είχα όμως και φιλοσοφικές συζητήσεις με τους καινούριους φίλους μου-όταν βαριόντουσαν οι μεγάλοι έπαιρνα το Στέφανο και το Μάνο και τα πήγαινα σε άλλη παραλία.
Και μην ακούσω τίποτα για κουβαδάκια-τα καμάρια μου συζητάγανε για σοβαρά θέματα: για τους πειρατές, γιατί οι μπαμπάδες τους τρώγανε χορταρικά συνέχεια, γιατί δεν κοιμάμαι τα μεσημέρια, τι κάνω τα βράδια που δεν πάω μαζί τους για ύπνο στο σπίτι, για ένα τεράστιοο κοράλι που βγάλαμε και δεν μας άφηναν οι @#$%^&μπαμπάδες να κουβαλήσουμε σπίτι.. τέετοια πράγματα..

Και βουτάγαμε στους μυχούς με τα πράσινα νερά-και μαλώναμε με το Στέφανο και το Μάνο αν είναι πράσινα ή γαλάζια, αλλά πάλι τα 5χρονα δεν υποφέρουν από αχρωματοψία, σωστά ..;;

Κατά τα λοιπά, χαλαρότης.
Έπαιξα τάβλι και έλιωσα στα ανέκδοτα με το μεγαλο-Πασόκο μόνιμο επισκέπτη του νησιού.
[Τι είναι αυτοί οι πολιτικοί που μας κυβερνήσανε ρε παιδί μου ..; Τους έχει φοβηθεί το μάτι μου. Έτσι και πιάσουνε ζάρι στο χέρι τους γίνονται ΑΛΛΟΙ άνθρωποι.. Αυτοί δε σου πιάνουνε τη 'μάνα' και την 'παραμάνα', αυτοί σου αλλάζουν το αδόξαστο ..]
Αλλά πάλι ίσως και να τανε σύμπτωση ..

Οι τρανσαμινάσες μου ομως στο Θεό ..!
Μα, λέω σε μια νοσηλεύτρια φίλη, δε φταίω εγώ. "Ένεκα οι συγκυρίες..", που λεγε κι ο Τσιφόρος. Ένα βράδυ "που έβρεχε μονότονα"-σφηνάκια .. βρήκα κι εγώ να επισκεφτώ το Volto.
Τα μπαρ τα πήγαινα, όπως με πάει η κατηφόρα-ΒΑΣΙΚΗ αρχη: ξεκινάμε από ψηλά. κανα Δόλωμα, Αργώ, Cozy, κλπ
Όταν έφτανα στο Μπότζι τα βλεπα ήδη κωλυόμενα.
Θα 'ταν οι αέρηδες.
Αλλά πάλι, είναι και θέμα αντιπάλου.
Είχαμε ξεκινησει από το beach bar στον Πλατύ Γιαλό. Έτσι νομίζω δηλαδή. Είχαν προηγηθεί shakers, κιρ και τζιν-τόνικ.
Μετά ροζέ που ο φίλος μου ο κάπελας λέει πως τονίζει την επίγευση από το κουνελάκι. Αυτό που τσακίσαμε σε κείνη τη φοβερή ταράτσα.
Under the moonlight.
Αχ κουνελάκι, κουνελάκι, ξύλο που θα το φας.. ;)
Ήταν τρεις-ήμουν ένας.
Ο αγώνας ήταν άνισος.
Πήγα να παίξω τεχνικά να πάρω κανα πόντο, έπεσα στο καναβάτσο στις καθυστερήσεις. 25 γύρους σφηνακια μας χρέωσε ο Θάνος ο barman εκείνη τη βραδιά. Μα τι διάλο διδάσκουν στα πιπίνια στις μέρες μας στα Αρσάκεια..
Τεσπα, λίγες μερες ακόμη και η Λέσχη των Βαρελοφρόνων θα αποκτούσε νέο επίτιμο πρόεδρο..20χρονα σου λέει μετά.

Τελευταία βραδυά κοιμήθηκα σ' ένα μπαλκόνι. Ο Γιάννης ο Τσακ έπαιζε το Speed Runner, 1/10.000-ούτε την Ελλάδα στο Euro έτσι..
Τελικά το καμάρι της ναυσιπλοϊας έφυγε!
Ήθελα και γυρισα-καλά να πάθω.. να με ζαλίζει ο κάθε κουλός και να λιώνω στο κλεινόν. Καυτό #$%^&*((*@ άστυ επρεπε να το αποκαλούνε.
Νο mercy!