Ιστορίες με στρας, σκέψεις, ρεύσεις, παύσεις, τράς, αλλά χωρίς 'rush'...

Saturday, October 27, 2007

(My) weekly review..

H βδομάδα άρχισε με κυριακάτικη βροχή.
Ανοιγω το φύλο της μπαλκονόπορτας μυρίζω τη δροσιά. Κοιτάζω εξεταστικά τις υδροροές-έχω τα τελευταία χρόνια άγχος μη βουλώσουνε..
Αργοτερότερα στο μεγαλοδικηγόρο φίλο στην Αγία. Μας είχε τάξει από την προηγούμενη φαγκριά, τσιπούρες και λαβράκια. Το ρέμπελο απομεσήμερο της μαλ@&%ς..
Ζευγάρια στη γλύκα απέναντι μου. Κοιτάω τον Αντώνη με την άκρη του ματιού μου. Γνέφει..
Με 'πιασε το στομάχι μου από το μέλωμα-κόλλησα. Πάω για ύπνο στον καναπέ στο playground.
Ξυπνώ δύσθυμος. Το κεφάλι βαρύ, κρατιέται με δυσκολία στους ώμους.
Κατευθύνομαι οίκοθι.
Προσωπική στιγμή. Παύσις. Ξαναφεύγω.
Στο Verde ηρεμία. Περίεργη για τα -πολύβουα- δεδομένα του. Χαμογελάμε αμήχανα με την απέναντι μου.

Πνίγομαι. Θέλω να γράψω. Κομπιάζω. Χάνω τη σκέψη.
Attention Deficit Disorder.
Μάλλον γιατί δεν είμαι στ' αλήθεια εδώ που θα 'θελα.

Προχτές στη Στοά στο περιθώριο της σύναξης της πιτσιρικαρίας έπιασα κουβέντα με το Μπάμπη. Στη γωνιά του αμίλητος, όπως πάντα, με το Γιώργο το Σκούρτη.
Οχι, όχι-με το Γιώργο ξεκίνησα πρώτος το λακριντί. Του 'πα για κεινο το βιβλίο του με θέμα τα μπαρ και τους μπαρόβιους που 'χα κολλήσει στην εφηβεία μου.
"Θα γράψεις κανα πρόσθετο-συμπληρωματικό να πού".. τον ρώτησα.
"Τα 'χω γράψει", μου 'κανε. "Σε άλλα-απο δω κι από κει". Και έφυγε να πάει να ρίξει καμιά στεκιά με το Γιωργάκη.
Ο Μπάμπης ήτανε πιο κουλ. Κοιταζόμασταν για καμπόσο μετρώντας αμφότεροι.
"Πόσο με κάνεις;", κουνήθηκε. Εριξα μια στα τυφλά.
"Του '38 είμαστε ρε συ κι οι δύο-γνωριζόμαστε με το Γιώργο από το '67, τότε που έγραψα το πρώτο μου βιβλίο".
"Σαράντα χρόνια φούρναρης, σαν να λέμε", και σκάσαμε από κοινού το χαμόγελο.
"Και ξέρεις, ..ζω ουσιαστικά, έχοντας γράψει [..]-δεν θυμάμαι πόσα βιβλία και θεατρικά είπε- από ένα τραγούδι. Θα το ξέρεις. Το τραγουδάει η Αλεξίου.."
Μόρφασα-μόρφασε κι αυτός.
Γύρισα στην παρέα από την οποία είχα πρόσκαιρα-μα βαθειά ψυχικά αποκολληθεί σιωπηλός.
Πέρασε σε καμιά ώρα πριν εγκαταλείψει το χώρο-και μου 'πε για αυτό που κατά τη γνώμη του θα 'πρεπε να επικεντρώσω αν αποφασίσω ποτέ να γράψω σοβαρότερα.
Μπορεί και να ΄χει δίκιο.
Ο μαρινάτος σολωμός που ντερλίκωσα μεταμεσονυκτίως ήταν έκτακτος.
Καβάλησα τη μηχανή με κέφι και έφυγα πλαγιαστός ψιθυρ'ίζοντας.
"Και συ Ελένη, κι η κάθε Ελένη, της επαρχίας της Ελλάδας κοιμωμένη, η ζωή σου να το ξέρεις.. είναι επικηρυγμένη.."

Την επομένη είχα να σκεφτώ πολλά. Έκανα -αναμενόμενα- λίγα.. Έτρεχα, μίλησα, προσπάθησα.
Το μόνο καλό ήταν εκείνο το massagάκι στο γυμναστήριο. Νους υγιής.. κλπ

Την τελευταία μέρα πριν εγκαταλείψω την πόλη, παρέδωσα το πνεύμα.
Είχα και το Ρένο να στέλνει μηνύματα για να βρεθούμε στο Rosebud με ελαφρώς δραματικό και ολίγον επικό τόνο, του τύπου "οι εξελίξεις τρέχουν και πρέπει να είμαστε καβαλάρηδες". Να είμαστε ρε αγόρι, να είμαστε-eξαρτάται, ωστόσο, και τι/που καβαλάμε κάθε φορά ..
[Mη μπερδεύεσαι. Άντε με το καλό 26 του Φλεβ να αρριβάρουμε στη Μέκκα του industry. Σκέφτομαι μειδιώντας, 90 210, glitter σκόνη στα πέριξ, trendy resto και άλλες τέτοιες μικροαστικές παπαριές.. .]
Τα επαγγελματικά rantevouz ξεκινήσανε από νωρίς. Αψήφισα το ψιλόβροχο και πήρα μηχανή. Δικαιώθηκα-κρίνοντας από τη στρατιά των ακινητοποιημένων στους μεγάλους άξονες. Η πρώτη γιάφκα στήθηκε στη λεωφόρο της ακολασίας.
Μείναμε στην αίθουσα συνεδριάσεων της εταιρείας ώρες δύσκολες για να καταλάβουν κάποιοι πως έχει η κατάσταση. H παρτίδα για να σωθεί θέλει χειρουργικές και κεραυνοβόλες κινήσεις. Το διακύβευμα είναι για εκάτερες πλευρές εκτεταμένο και βαρύτιμο.
Απέκτησα δια σκληρής διεκδίκησης τυπικά το γενικό πρόσταγμα, αυτό όμως δεν λέει τίποτα.
The game is still young.
Λήγει τέλη του 08 το πανηγύρι, τα όβολα είναι πολλά και αυτό που φαίνεται στο τραπέζι τώρα είναι μόνο 'η κορυφή του παγόβουνου'.
Ίντριγκες, μηχανορραφίες, κρυφές διαβουλεύσεις, μυστικές συναντήσεις, ξέρουμε όλοι ότι διεξάγονται. Πίσω μας και γύρω μας. Παιχνίδια στήνονται επί χάρτου και τα κινητά έχουν ανάψει. Εμείς-οι άλλοι.. Tίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.
Twin Peaks.
Νέες συνάξεις, συνεννοήσεις, επιχειρηματολογία για να εξηγήσουμε τα αυτονόητα στους ασπάλακες -[στη γλώσσα του Βύρωνα Π.]. Και όλα αυτά γιατί; Παιχνίδια για μεγάλα αγοράκια ή άσκηση εξουσίας..; Ώρες-ώρες δεν είμαι σίγουρος.
Μπούχτισα..
Πίνω ένα εσπρεσάκι αργά το απόγευμα μόνος-έχω λησμονήσει ως και τα πλάνα εργασίας στη βοηθό μου που με αναζητά. Κλείνω τηλέφωνα. Κατεβάζω ρολά.
Συλλογιέμαι.
["Πρέπει να 'σαι πολύ λέρα για να κυβερνάς γαλέρα" που λεγε κάποτε και στα κόμικς ο αγαπημένος πειράτής Μαυρογένης..]
Δεν έχω φτιάξει βαλίτσα, δεν θυμάμαι καν τι ώρα φεύγω και ίσα που σκέφτηκα να παραγγείλω ταξί για ξημέρωμα. Η ώρα 23.00 κι ο Μήτσος να στέλνει mms με φωτος από παρτy πολλαπλών δεσμών. Περιεργάζομαι τα παραληφθέντα τεκμήρια. Ο άλλος δίπλα στη γκόμενα έφερνε στο Μανώλη αλλά δεν είμαι και σίγουρος.. Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλλα!
Οι Micro τραγουδάνε 'ένα ταξίδι στ' αστέρια' κι εγώ αποχαυνώνομαι με το ανοιχτό 'εγχρωμο κουτί. Η τρελή ψυχωσική μ' έχει τσακίσει στα τηλέφωνα-ψάχνω απεγνωσμένα στις υπηρεσίες της vodafone να μπλοκάρω τον αριθμό. Μου λένε πως δεν μπορώ. Ωραία κοινωνία.
Ο θρίαμβος του privacy.

Κοιμάμαι κι ονειρεύομαι.
Ξέρω πως το πιο δυνατό αίσθημα είναι το ξυπνητήρι που θα χτυπήσει άγρια μεσα στο σκοτάδι..
Αλλά αυτή τη φορά δεν με πειράζει.
Γιατί φεύγω.

Monday, October 08, 2007

Μια ματιά στο Κίνημα-μια βραδιά στο λούκι.. Η πολιτική και οι πόλοι

Το 'χουμε χάσει τελείως, έτσι ;
Έρχεται ο Μπένι το μετεκλογικό ξημέρωμα και κάνει μια εμφάνιση στο Ζάππειο-που τύφλα να 'χει ο Φράνκι στα ντουζένια του.
My way.

Ρίξε πράσινο στη νύχτα-ρίξε λάδι στη φωτιά.. Ξεσπαθώνει και το σημιταίικο, παίρνει κεφάλι στις δημοσκοπήσεις ο καθηγητής, πάει να το πάρει αέρα το ματσάκι..
Ελα, όμως, που καταπως ωραία ξηγάει ο καλός μου πασόκος-φίλος [που δεν βγήκε στην Α' Αθήνας τούτη τη φορά..], ο homo-pasocus είναι μυστήριο ον.
Είναι κολλημένος με τη μπάλα-κάνει μόνο τεστ-Παπ και στο Σημίτη με βαριά-βαρύτατη καρδιά υπέκυψε, και ποτές του δεν τον αγάπησε στ' αλήθεια τον κινέζο..
Διαβάζει, έστω και κρυφά-ή θα 'θελε- το Royalty, το The Crown και δεν ξέρω και γω τι άλλο απ' αυτά που μολογάει ο marqui-de-Zampouni(s)..
[Δλδ, θέλει τον Παπανδρέου του ρε παιδί μου!]
Όταν δε ο Γιωργος ζήτησε με σπασμένη φωνή και κείνο το παρακλητικό ύφος"μια δεύτερη ευκαιρία"-οι μισοί πρασινοι συγγενείς μου [που παρεμπιπτόντως φέτος είτε ως ΠΑΣΟΚ, είτε ως ΠΑΟ, δεν είναι η χρονιά τους..], πέσανε στα πατώματα. ΟΧΙ στο χοντρό, το σφετεριστή, τον άρπαγα, τον ..
Και μένω να σκέφτομαι, τι 'ναι ρε παιδιά ένα κόμμα εξουσίας-γκόμενα να την παρακαλάς να σε δεχτεί πίσω..?
[και το λένε γλαφυρά στο χωριό μου: παρακαλετό μουνί-ξινό γαμήσι..]

Από τότε, όλη η Ελλάδα χορεύει το 'μακρύ ζειμπέκικο' του Κινήματος.
Αυτό πια δεν είναι κόμμα, η Καίτη Γκρέϋ με το Στέλιο είναι στα ντουζένια τους. Λαϊκό πρόγραμμα με αξέχαστες επιτυχίες και χιτάκια στα καπάκια.
Βγαίνει ο πρόεδρος του πανελλήνιου σοσιαλιστικού κινήματος-αυτού που οσονούπω χτυπάει εκλογικά ποσοστά 1977, και κάνει την αυτοκριτική του: φταίω εγώ, λέει, που δεν τους γ@$**& τα πρέκια.. (των διαφωνούντων).
Μιλάμε για ΤΗΝ βαθειά αυτογνωσία.

Στην άλλη μεριά του λόφου, ο χοντρός έκτοτε προσπαθεί να πείσει την Ελλάδα πως δεν ήτανε στημένο το σκηνικό από πριν-απλώς πέρναγε από το πάρκο Κυριακή βράδυ αργά με μια γκόμενα και δυο δίπιττα σουβλάκια, είδε φως και μπήκε.
Τυχαία δε ήρθανε και κάτι κανάλια και έγινε χωρίς πρότερη συννενόηση ντόρος!
Σαφές και γνωστό τοις παντάπασι.
Ο άνθρωπος αυθόρμητα λειτούργησε και μιας και έτυχε προσφέρθηκε να βγάλει το κόμμα από την κρίση. Αν και συνταγματολόγος-δεν λειτούργησε συντεταγμένα, (λέει)..
Και ορθά, όταν του προσήψαν πως μέμφεται τον ΓΑΠ για "ανίκανο"- απάντησε"ας με λένε και μένα ανίκανο" ;-)
Από την άλλη, οι βαρόνοι του μαγαζιού που βαράει διάλυση και έχει βγάλει στις προθήκες αυτοκόλητα '(ξε)πωλείται μισοτιμής', βρίσκονται σε θέση-κλειδί.
Σου λέει: να πάμε με τον πανύβλακα που πήρε τη λευκή επιταγή το 2004 από τον κοντό και ξέχασε να περάσει από το ταμείο να την εξαργυρώσει Η.. (ή).. να τοποθετηθούμε δίπλα στον ζωντανό οδοστρωτήρα, τον άνθρωπο-ανακόντα που τοιμάζεται να μπουκάρει στη Χαρ. Τρικούπη 50 και να τα κάνει όλα ίσωμα (;)
Προσωπικά, πιστεύω πως κάνει κόλπα που ούτε ο αλήστου μνήμης Τζιμ ο Τίγρης δεν θα μπορούσε να κάνει στην πλατεία Αββησυνίας! Καταβρογθίζει γουρουνόπουλα, τη βγάζει έξω και τη δείχνει και παθαίνουνε λαλά οι αντίπαλοι, κλπ

Κάτι στελεχάρες λοιπόν κλείσανε εξαρχής θέση στο σχήμα της νέας διεύθυνσης-και οι ρέστοι (πιθανώς πιο γατόνια-ή απλώς με μεγαλύτερα αποθέματα ψυχραιμίας..) μείνανε να συλλογάνται την πλατφόρμα και τους όρους της διαπραγμάτευσης τους. Σου λέει, που θα μπούνε τα ονόματα μας στη μαρκίζα.. ΠΟΙΟΙ άλλοι θα τραγουδήσουνε μαζί μας στη σαιζόν, και βέβαια αν θα πάνε με μεροκάματο ή με ποσοστά.
Φάγανε μερικοί και μπιφτεκάκια στου άλλου του χοντρού-του απρόβλεπτου συνονόματου εγγονού του δικτάτορα της περιόδου '25-26, ο -και ποιητής- Κωστής Σ. όμως δεν έκανε join τους γαλαζοαίματους και πήγε και 'στησε δικο του μπαϊράκι.
Προσωπικά, εκτιμώ απεριόριστα τον ηγούμενο του αποκαλούμενου 'τρίτου πόλου' για δύο καίρια ζητήματα: για τα ζάρια που φέρνει στις πόρτες και τον τσαμπουκά του στις γκόμενες που θηρεύει-ακόμη και όταν τρώει πίτα.
Εξάλλου, "παπά παιδί-διαβόλου εγγόνι"..
[Δεν γνωρίζω αν αυτά είναι επαρκή χαρακτηριστικά για αρχηγό της μείζονος αντιπολίτευσης-αλλά σάματις και το να κάνεις καλό τζόκινγκ και να λες καλαμπούρια για τις νέες τεχνολογίες είναι καλύτερο ..;]
Τεσπα, για όλα αυτά με τον μπόχαλο υποψήφιο πιστώνεται βασικά μια παρέα στο γνωστό καφέ-ρεστωράν της Φιλοθέης-για να επιβεβαιωθεί πως την ιστορία τελικά "τη γράφουνε οι παρέες'..
Αχιλλέα, αγόρι μου μια μέρα θα σε γράψει η ιστορία-να 'σαι σίγουρος..!

Κατόπιν, πέφτει σα βόμβα-η είδηση που έκανε πάταγο στη Μύκονο και στο Ν.Ο.Β [-Ναυτικό Όμιλο Βουλιαγμένης]: η υποψηφιότητα Τζιώτη.
Τόπο στα νιάτα, ρεε μπισμπίκηδες!
Ο νέος πασόκος είν' εδώ-έχει πόρσε, σπουδές σε πανεπιστήμιο της IVy League και αγωνιά για το κόμμα-"σήκω Ανδρέα για να δεις, τα παιδιά της Αλλαγής"!

Μετά απ' όλα τούτα, γίνονται ρόϊδο στο κίνημα, ο Ρέλος δίνει το μέτρο της σοβαρότητας τους, στο ΣυΡιΖα πάνε τοίχο-τοίχο [σύρριζα] μπας και σκάσει κανά σκηνικό ακόμη, τύπου (υιού) Βούτση-απαλλοτρίωσης, κλπ, ο μπαρμπα-Γιώργος στέλνει επιστολές στον Αλέκο-γιατί είναι ρομαντική ψυχούλα, το χρυσό μου..
Γιαυτό έχει μαζέψει στο πλευρό του όλα τα μπουμπούκια-τον Άδωνι τον πάλαι συμφοιτητή μου, το γιο-Πλεύρη, το Μάκη το Βορίδη. Ο Μάκης ο Μανάβης μόνο λείπει από την Τούμπα και ο Περίανδρος για να συμπληρωθεί ο σεπτός ΛΑόΣ του βόδι-builder..
Εκ παραλλήλου ο premier, ακούω, προτίθεται να ανακηρύξει σε εθνική-κομματική εορτή του Αγίου Γεωργίου του τροπαιοφόρου, σε περίπτωση που καταφέρουνε στο ΠΑΣοΚ να βγάλουνε τον καλό άνθρωπο..
Σου λέει, λογικότατα: με Γιώργο, πάω και για τρίτη α-βα-βά..

Μετά από όλα τούτα, δουλειά πιάνουνε οι παρατρεχάμενοι στα πράσινα επιτελεία.
Οι μεν ορμηνεύουνε τον πρόεδρο του κινήματος να κάνει ένα μίνι-πραξικοπηματάκι στην κοινοβουλευτική ομάδα. 'Αλλο δλδ που δεν τους πέρασε..
Μετά, ρχεται ο -δευτερότοκος- πρίγκηψ της δυναστείας και λέει στον Εισαγγελάτο "το δαχτυλίδι ήταν θαμπό..".
Τι λε ρε μάστορα; Και το αδερφάκι σου γιατί το 'βαλε με τη μια στον παράμεσο-σα γκόμενα που 'δε το μονόπετρο και κατέβασε το στρινγκ με τη μια..;; Όταν το ζαχάρωνε ήτανε ωραία και μετά που 'κατσε ο βιασμός έφυγε η λάμψη και 'μεινε το μπακίρι..;
Οι δε του Μπενι καντηλιάζουνε τους προεδρικούς-γιατί πάνε ενάντια στη βούληση του αρχηγού: αυτό το κόμμα, δεν χαρίζεται, δεν τεμαχίζεται, δεν κληρονομείται..!
[τούτη η φράση διαβάζεται με χαρακτηριστική ΄έρρινη χροιά φωνής Ανδρέα Παπ-ή άντε Μητσικώστα για όσους πιτσιρικότερους την έχουνε λησμονήσει...]
"Μας απειλούν", λέει, "τα συμφέροντα"..
Ρε φουκαρά, τα 'συμφέροντα' μαζί σου δεν πάνε ούτε για καφέ στη Μηλιώνη, όχι που θα καταδεχτούνε να σε απειλήσουνε κιόλα.
[Btw, η πιο ωραία ατάκα που 'χω ακούσει για το περιβάλλον ΓαΠ, συνδέεται με το royalty.
Γιατί θα μείνει γνωστή στην ιστορία η οικογένεια Γερουλάνου; Γιατί πρωταγωνίστησε στην πτώση των δυο κορυφαίων δυναστειών: των Γλύξμπουργκ & των Παπανδρέου [και ο νοών-νοείτω..
]

Και μετά απ' όλα αυτά βρίζουνε και οι μεν και οι δε το Σημίτη που δεν πήγε στη μάζωξη που αποκαλούνε 'εθνικό συμβούλιο' να τονε μπινελικώσουνε και εκ του σύνεγγυς...
Λες και δεν τους έδωσε τη μεγαλύτερη σε διάρκεια κοινοβουλευτική θητεία που γνώρισε ποτέ η σύγχρονη Ελλάδα-περίεργο πράμα αυτοί οι πασόκοι: στο τσουβάλι δε χωράνε-στο κοφίνι περισσεύουνε..
Μόραλ κονκλούζιον: το ΠΑσΣΟοόΚκ είν' εδΔώ, ενω-μέ-νο δυνατοό..
Η συνέχεια στα προσεχώς.

ΥΓ.> Εγώ πάντως χτες έβαλα με ένα φίλο μου-οξυδερκέστατο ειν' η αλήθεια πολιτικά- ένα τραπέζι στοίχημα στο Οικείο. Θα δείξει.
Εκτιμώ πως τα ανακλαστικά της επιβίωσης θα επικρατήσουν του συναισθήματος στο πράσινο σώμα.
Αλλοιώτικα, θα εκπλαγώ-ομολογώ. Να 'ναι τόσο broken hearts τα πουλάκια μου, ώστε να μη μπορούν να απογαλακτιστούνε..;;
Ο λογαριασμός, όπως και να 'χει, στις 12 του Νοέμβρη..