Beds are burning..

Κρατώ τα θετικά και πορεύομαι.
Διαβάζω για πολιτική και μιλάω για σχέσεις.
Υπάρχει πια κοινό σημείο και στα δύο: τους λείπει αμφοτέρων ένας-[έστω!] άξονας αναφοράς.
Ό,τι να 'ναι, που λέει κι ένας φίλος μου..
Μήπως γιαυτό προχτέ η Ελευθεροτυπία μοίραζε το "Ο Έρωτας στα Χρόνια της Χολέρας"..;
Δεν ξέρω.

Έπαιξα μπάσκετ απόψε=ήταν σαν παλιά. Τότες.
Ακατάλληλη τσόντα για τους αντιπάλους.
ΧΧΧ Πετράν αγόρι μου.. Στον έκανα 'γκροβερ', έτσι;; . . :-)
Βραδιά αυτοσυγκέντρωσης στη συνέχεια.
Γράφω βυθισμένος σε μια μπανιέρα με καυτό αφρόνερο.
Προσπαθώ να αποτοξινωθώ.
Απ' όλα.


Είδα την παράσταση που σκηνοθετεί ο Σωτήρης πριν κάτι Δευτέρες στην πρεμιέρα. Στο Προσκήνιο. Ήταν εκεί, η Εύα, ο Όθωνας, ο Αλέξης..
Γνωστά ονόματα στην εγχώρια θεατρική showbiz για να παρακολουθήσουν τη δουλειά του φίλου τους.
Εργάρα.
Αν ήμασταν σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, θα γινόταν χαμός. Και το παιδί μου λεγε χτες βράδι στη Brasserie πως δεν έχει καν προτάσεις άμεσα.. Δλδ, δεν θα 'χει να φάει.
Γαμημένη χώρα. Εσύ δεν έχεις σύμβολο τη γαλανόλευκη-έχεις τον Κρόνο που τρώει τα παιδιά του..

Περνάει ο καιρός στα κουτουρού.
Σκόρπιες οι σκέψεις.. Mental Slide-show.
Κράτος ασυστόλων.
Και πεσμένων κώλων.
Ο Μ. μου ξηγούσε τις προάλλες τα σχετικά με μια μείζονα και πολυδιαφημισμένη κυβερνητική αποστολή προσφάτως στην 'υπερδύναμη'.
Γ.Τ.Π.Κ.
Ζούμε στην εποχή του περιώνυμου Τζουμπέ-κι ας έχουνε περάσει 100τόσα χρόνια από την εποχή του. Π@π@ρια μάντολες.
Εκεί έχουμε μείνει κι ας βαυκαλιζόμαστε περί του αντιθέτου. Στο πελατειακό μόρφωμα που στήθηκε απ' τον πρώιμο γραίκικο κοινοβουλευτισμό, το οποίο παραμένει ακέριο..! Ακλόνητο..
Εντωμεταξύ, ο Γιωργάκης ετοιμάζει την 'αυτοοργάνωση', ο Μπένυ έχει λουμώσει, o premier περιμένει με τα υπόλοιπα παιδάκια τα ανέφελα Χριστούγεννα, η ΑΕΚάρα προελαύνει, η Ρούλα-Κλάψα παίρνει εκπομπή, ξανάνοιξε το Brazilian και η λεβεντογέννα μεγαλόνησος ξεχερσώνει τη λίγη τρίφυλλη βλάστηση που της απέμεινε..
Να οργανωθούμε, παιδιά.
Και κανα φως ν' ανάψουμε.
Επίσης.

Κατά τα λοιπά, περνάμε τη φάση του cross over.
Στα ελληνικά, νομίζω πως (έχει φτάσει να) καλείται σχιζοφρενική προσωπικότητα με πολυπολικά χαρακτηριστικά.
Η άλλη βλέπει Αννίτα Πάνια, ψηφίζει ΚΚΕ, κλαίει με την οδύνη του Χριστόδουλα, συγκινείται με τα σκυλάδικα στο 40ο χλμ, φοβάται μη χαθεί το 'ονομα μας'-που 'ναι η ψυχή μας!, ετοιμάζεται να κατέβει με τον Παπασπύρο στους δρόμους ως νέα Πασιονάρια για τη σύνταξη-που σιγά μην προκάνει να πάρει.. και πάει γιορτές στο Big Apple που 'ναι φτηνά φέτος τα οψώνια.
Άντε να απορήσεις μετά που σαρώνει το ψυχοφάρμακο στα πέριξ. Α, ρε Λάκη.. ας μην επιτελούσες εσύ εθνικό έργο τις Τρίτες και σου 'λεγα γω ..!
Τρως και το ψωμί κάτι φίλων ψυχαναλυτών..

«Οτι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό», λέμε.
Ο Μάρτιν Εϊμις στο τελευταίο του βιβλίο διαφωνεί. Λέει πως «απλά σε σκοτώνει πιο αργά..».
Το σκέφτομαι-μπορεί και να 'χει δίκιο.
Μπορεί και να 'χει δίκιο.

Ηλιόλουστες μέρες του Δεκέμβρη.
Ακούω Wake me up when September ends..
Αρνούμαι να δεχτώ πως δεν είναι καλοκαίρι-κυκλοφορώ στη μηχανή με βάρος ένδυσης δυό κλικ πίσω από την εποχή.
Οριακά, φλερτάρω με την πνευμονία.
Θα δείξει.

Διαβάζω το βιβλίο της χρονιάς (για μένα) με θέμα την πολιτισμική ιστορία του σεξ.
Ο Robert Muchembled με παιγνιώδες ύφος και διεισδυτική ματιά έγραψε-και ζήλεψα.. "ο Οργασμός και η Δύση: ιστορία της σαρκικής απόλαυσης από τον 16ο αιώνα ως την εποχή μας".
Η σχέση των ανθρώπων του δυτικού πολιτισμού με την ηδονή. Η μεταμόρφωση της ευχαρίστησης και και το άχαρο κυνήγι της χαράς (του οργασμού). Από τα απαγορευμένα πάθη και τα βίτσια πίσω από το βικτωριανό βέλο στη ναρκισσιστική κοινωνία. Δεν ξέρω, ωστόσο, τι να σκεφτώ-σαν σηκώνω το κεφάλι και θυμάμαι..
Ζώντας στην ανοργασμική πόλη με τους κακομοίρογλου που διακινούν οι φαιδροί τα σύνδρομα λιβιδινικής της ανεπάρκειας τους.
Σαν τον καραγκιόζη που πλακώθηκα για δεύτερη φορά αυτή τη βδομάδα στη δουλειά.
Μα που τους βρίσκει τους πάσης φύσης ‘θεσμικούς’ ταγούς της η ελληνική πολιτεία; Στη Λοταρία ή στα γαριδάκια Μπόζο..;
Στα διάλα..

Αδυναμία να εκφραστείς, σου λέει. Και ποιός σε αφουγκράζεται δλδ..;
Ο Κωστής ο Παπαγιώργης έγραψε ένα ακόμη συγκλονιστικό άρθρο στη Lifo για τον εκουσίως μονήρη, τον "ερημικό πελεκάνο".
Κι αν είμαι ροκ μη με φοβάσαι..

YΓ. Ο Peter Garret, frontman των Midnight Oil, που σημάδεψε τα late 80's καλοκαίρια μας ορίστηκε υπουργός περιβάλλοντος της Αυστραλίας.
Που να θυμάται ένα πιτσιρικά που 'τυχε να του μάθει ένα βράδι στη Casablanca, να πίνει 'όλα τ' άσπρα με Καλούα' τότε-το '89.. στη Σαντορίνη.. ;-)
Cheers lad!

The time has come
To say fairs fair
To pay the rent
To pay our share
The time has come
A facts a fact
It belongs to them
Lets give it back..!
How can we dance when our earth is turning..
How do we sleep when our beds are burning..??

I got my mind set on you - self control, honey

Πολύ 80's πέφτει στα πέριξ ή εγώ επηρεάστηκα.
Θα 'ναι η εποχή. Μας λείπει το flashy ..
I got my mind set on you και 'γω ταξιδεύω πίσω.
Πολύ.
Ιντερκοντινένταλ στο πάρτυ, τέτοιες μέρες θα 'τανε ακριβώς 20 χρόνια πριν, περιμένοντας τη Νέλυ.
Στο φουαγιέ με την καρδιά μου να χτυπάει μήπως είχα αργήσει..
Δεν ήρθε.
Κοιτώ γύρω μου.
Γυαλιστερά φώτα, γυαλιστερά υφάσματα, βάτες, φράντζα τζελαριστή και
Γυαλί, μαλλί και παντελόνι Lee-[το οποίο παρεμπιπτόντως ξανάρθε στη μόδα].
Χορός πολύς και κέφι και πατεράδες που ούρλιαζαν όταν την κοπανάγαμε με ρεφενέ ταξί για τσάρκες.

Έχω κολλήσει στις ντισκομπάλες στην πίστα: στη Barbarella, στη Divino, στα πιο λαϊκά μας κατεβαίναμε οι βόρειοι στην πλατεία Αμερικής στην ABC.
Και στα τρυφερά μας οι σκατύφλωροι που το παίζαμε κι αλάνια κολλάγαμε από τη φωνή της Laura Branigan :
Oh, the night is my world
City light painted girl
In the day nothing matters
It's the night time that flatters
In the night, no control
Through the wall something's breaking
Wearing white as you're walking
Down the street of my soul
(You take my self) you take my self control
You got me livin' only for the night
Before the morning comes, the story's told
(You take my self) you take my self control
Another night, another day goes by
I never stop myself to wonder why
You help me to forget to play my role
You take my self, you take my self control
(I) I live among the creatures of the night
I haven't got the will to try and fight
Against a new tomorrow
So I guess I'll just believe it
That tomorrow never comes
A safe flight
(You take myself, you take my self control)
I'm living in the forest of my dream
(You take myself, you take my self control)
I know the night is not as it would seem
(You take myself, you take my self control)
I must believe in something
(You take myself, you take my self control)
So I'll make myself believe it
(You take myself, you take my self control)
That this night will never go.
Ετσι ένιωθα όταν την είχα στην αγκαλιά μου- πως η νύχτα αυτή-εκείνη δεν θα φύγει ποτέ.
Πως πρέπει να πιστέψω σε κάτι..
Στην αγάπη ασφαλώς!

Επανέρχομαι.
Back 2 the future.
Δεν έχω τον θανατηφόρο πειρασμό της νιότης μπροστά μου.
Είναι χθες και είμαι στο envy, στο πάρτυ. Στη μέση μιας ομήγυρης που διασκεδάζει.
Πείθοντας -με δυσκολία- το γλυκύτατο πλάσμα πως όταν φοιτούσα στο τμήμα του, πιθανότατα εκυοφορείτο.
Χαμογελάει. Είναι γλύκα. Της χαμογελώ κι εγώ-δεν υποπτεύεται το γιατί. Δεν βλέπει πως τα μισόκλειστα μάτια μου κεντράρουν πολύ πίσω από το τιτίβισμα της.
Αχ αγάπη μου..! που λέει και το γνωστό ηχητικό μπλοκμπάστερ που κυκλοφορεί εσχάτως στα κινητά.
Θέλω να πάρω αέρα.
Κάνοντας μια γύρα στο μαγαζί πέφτω τη Σύλβια. Μετά από πολλά χρόνια.
Μου εξήγησε εν συντομία πως κλείνουν 1ο χρόνια σχέσης. Της. Με κραδασμούς.
Την καταλαβαίνω-she will survive.
Γυρνώντας το ξημέρωμα πέρασα από το μαγαζί του φίλου που μόλις άνοιξε για τη σαιζόν. Δυό σφηνάκια κι έφυγα.
Έλα αύριο, μου πε. Έχει υγρασία, αισθάνομαι, πολύ-στη γειτονιά μου.

Απόψε στο 11 με τον Αντώην (sic) και τις Λαρισαίες.
Στο έργο, είμαι ξέκωλο ή θέλω να γίνω.
Λικνίζομαι στους ρυθμούς του ντεκ απέναντι από τη μπάρα-κάνω νοήματα επιδοκιμασίας στον Παύλο που σέρνει το χτυπημένο από τη μηχανή 'αριστερό του πόδι' όταν ανεβάζει τη θερμοκρασία
un movimento sexy, un movimento sexy..!, με το ένα μάτι στην ξανθιά και το άλλο στην απέναντι (ξανθιά, νομίζω..).
Το μαγαζί γεμίζει.
Η στάθμη του Haig υποχωρεί απειλητικά.
Ο φίλος μου είναι ευτυχής-ή τουλάχιστον έτσι δείχνει.
Η φιάλη εκκενώθηκε.
Φιλώ γλυκά-και πατρικά την ξανθιά που 'χει πέσει όλη πάνω μου. Ιπποτικώ τω τρόπω της βάζω το παλτό.
Γιατί όχι ρε;; μου 'κανε ο άλλος. Και γιατί ναι; ψιθύρισα.
Γύρισα με ροκ ρεπερτόριο τσίτα. Οδεύω στο ξέστρωτο κρεβάτι μου.
To πρωί στις 12 για καφέ με τον Στάθη.

Τη Δευτέρα στη δουλειά φαίνεται να κληρώνει το 13άρι.
Η ζωή μας σε νούμερα-ή μήπως είμαστε τα νούμερα σε μια ζωή που κυλάει ερήμην μας;
Οψόμεθα.