Ετεροχρονισμένο ρέκβιεμ

Του θέρους -τυπικώς- λήγοντος, μετρώ τα πίσω.
Ζόρικη τούτη η εποχή.
Με ένταση πληθωρίστηκε, με φλόγες κλείνει (;)..
Την προηγούμενη εβδομάδα ήμουνα κι εγώ εκεί.
Στη μάζωξη που όπως ειδαμε εκ των υστέρων οι δίαυλοι από το τηλε-κούτι κάλυψαν ως όφειλαν-ως non-event.

Ξεκίνησα με ένα καφέ στο Joker. Είδα τον παλιό κολλητό. Τυχαία ασφαλώς. Μόνο συμπτωματικά εξάλλου, μπορεί κανείς να δει πια τους φίλους του σε τούτη την πόλη.
Ανηφόρισα την Καραγιώργη-Σερβίας και ψιλοκάθισα έξω από τη Μεγάλη Βρετάννια-[τη Mπρετάνια, που λέγανε κάποτε και οι γκάγκαροι]. Είχα ένα μαύρο αθλητικό τ-σερτ στη μπαγκαζιέρα, αλλά λόγω κουστουμιού έμεινα να περιφέρομαι σαν την ανοιχτόχρωμη μύγα μέσα στο 'μαύρο γάλα'..
Πρόσωπα ποικίλα, και ψίθυροι. Βουή αναβράζουσα από το ανθρωπομελίσσι.
Προσωπικά, τον περίμενα αυτόν τον κόσμο.
Το πίστευα πως θα κατέβαινε-Γιατί ήμασταν όντως πολλοί. Ένιωσα ένα χέρι στην πλάτη-η Ν. με το φίλο της.
Μετά ο Μιχάλης, λίγο αργότερα ο Γιώργος-φίλοι καλοί και συνάδελφοι απ' τα παλιά.
Ο κόσμος, σε μια πρωτόγνωρη συμπεριφορά-λίγο μούδιασμα και πολύ-πολύ οργή με μια εσάνς πίκρας.
Μουρμούριζαν και ήταν σε μνημόσυνο-μα πάλι χωρίς να ΄ναι κι έτσι..
Μετριόμασταν εκείνο το απόγευμα.
Εργαζόμενοι, άνεργοι, φοιτητές, ποδηλάτες, αριστεριστές, κεντροδεξιοί του καναπέ, αστοί, εργατόφατσες, νέοι-μα και μεγαλύτεροι, ανταποκρινόμενοι σε ένα άτυπο-μη θεσμικό κάλεσμα.
Στον τόπο που έχει μάθει να πάλλεται μόνο για κομματικές εκδηλώσεις-άντε και για να ξεφαντώσουν τα παιδιά του χατζηαβάτη μετά από την υπεράνθρωπη νίκη που κατήγαγαν οι ήρωες του Ολύμπου χ/ψ/z αθλητές μας, ένας σεβαστός διψήφιος αριθμός πολιτών μαζώχτηκε σε μια πλατεία για να σιωπήσουν.
Να ενώσουν το θρήνο-μα κυρίως την οργή τους για όσα λαμβάνουν χώρα. Στη χώρα τους.
Από τις 7και μέχρι αργάμιση που 'μεινα, πέρασε αρκετός λαός. Πηγαδάκια στηνόντουσαν, χαμηλόφωνα πάντα. Εβλεπες και τα μάτια τους δλδ.
Ακουγα ιστορίες καθώς διέσχιζα αργά την ανθρωπομάζα για σπίτια αγαπημένα που καήκανε, για πράσινους λόφους με πυκνή βλάστηση που αφανιστήκανε, για λιόδεντρα γηραλέα που μείνανε να καπνίζουνε.
Και τώρα, όλοι μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, συζητάμε ex posteriori για/στα αποκαϊδια.
Στρατηγικές αντιμετώπισης και διαχείρισης της κομματικής κρίσης, ένθεν κι ένθεν μας περιβάλλουν. Τα αυτάκια μας χαιδεύουν επίσης άπαντες-ημών του κυρίαρχου εκλογικού σώματος. Των ενεργών πολιτών που εξαντλώντας τη ρητορική μας στις ευθύνες ΤΟΥΣ, λησμονούμε τα 'δικά μας'..


ΥΓ. (χθεσινοβραδυνό) Ο Πάνος σε ένα κινέζικο της συφοράς που τρώγαμε στο Ψυχικό, μου λεγε τα δικά του για το θέμα αυτό: πως είναι δλδ μια ανάστροφη μορφή ενός λαϊφσταϋλ με τις 'επιβολές' και τους μηδενισμούς του.
Δε συμφωνώ-αλλά μάλλον παρήλθε η εποχή της απολυτότητας μου ως προς τη σημασιολόγηση.
Όπως, είμαι βαθειά προετοιμασμένος να ακούσω απόψε το βράδυ στο debate:
κι ο γάϊδαρος πετάει, η οικονομία ακμάζει, η επανίδρυση του κράτους ολοκληρώνεται, η αριστερά [όχι του καβάλου μου-η άλλη..] θα δώσει τη 'λύση', ο τέως βόδι-builder που μιλάει στην 'ψυχή του κόσμου', η τσόντα που μας καλεί να συστρατευτούμε μαζί του, "κι εσύ λάμπεις-Μπάμπη μου"..!
Μόραλ κονκλουζιόν: Μάθανε πως γαμ)&$%-πλακώσανε κι οι γύφτοι..

Salvatio populi suprema lex esto . . .*

Η ωρα πέρασε .. και ύπνος δεν με πιάνει.. βγήκα απ' το σπίτι απόψε Σαββάτο στις 3.00 πμ για να βγάλω αυτό που με κατακλύζει..
ΜΕ κυριεύει..
ΜΕ ΠΝΙΓΕΙ στο λαιμό σαν κόμπος - κοντινό θυμάμαι ήταν το συναίσθημα σαν σκοτώθηκε ο πατέρας μου. Τότες.

Στην αρχή-όπως πολλοί από μας- σκέφτηκα πως επρόκειτο για ένα τραγικό γεγονός =κάποιοι νεκροί στην Αρεόπολη, συνέπεια μιας φονικής φωτιάς. Το είδα στο γραφείο-δεν πολύεδωσα σημασία, ειν' η αλήθεια.
Το βράδι μάθαμε για την Ηλεία-οι ώρες περνούσαν, οι νεκροί πολλαπλασιάζονταν.
Το δράμα ξετυλιγόταν.
Η πύρινη λαίλαπα έτρωγε τα πάντα-πέσαμε για ύπνο και ξυπνησα λίγο πριν πάρει φωτιά ο Υμηττός στο ύψος του Παπάγου.
Στην πλατεία μου στους καφενέδες και στα πέριξ- κόσμος σιγοψιθύριζε. Η στάχτη έπεφτε αραιή και ο ουρανός θόλωσε.
Θόλωσα κι εγώ.
Ήπια καφέ κάπως ενοχικά-ήθελα κάτι να κάνω, αλλά τί ; Δύσθυμος κατευθύνθηκα πίσω.
Ανοιξα μεσημεριανή τηλεόραση: η τραγωδία δυσθεώρητη.
Έφυγα στα βόρεια για να μη βλέπω-άκουσα το διάγγελμα του premier στο αυτοκίνητο.
Γύρισα άσπρος-και πανιασμένος.
Μια χώρα σε κλοιό.

Πήρα το Νίκο στην περιφερειακή ζώνη σπιτιών του Παπάγου-ίσα που τη γλιτώσανε..το παραπάνω σπίτι κάηκε. Η Ελένη πήρε το παιδί κι έφυγε αλλόφρων. Ο Νίκος με τη μάνικα έμεινε με τη μηχαν'η απέξω αναμμένη-"έβαλα τα κλάματα σε κάποια φάση", μου 'πε αποκαμωμένος.
Η καλύτερη μου φίλη σε ένα χωριό στην κεντρική Μεσσηνία αποκλεισμένη με την οικογένεια της.
Και η κόλαση να κατεβαίνει προς τα κάτω.
Οι εμποράκοι του πόνου στα κανάλια.
Οι περιφερόμενοι θίασοι της ενημέρωσης μου στρίψανε τ' άντερο.
"Ελα Άκη, η φωτιά έφυγε πίσω από το . . . πρανή", η committed ρεπόρτερ.

Θέλω να κάνω εμετό-η χώρα χάνεται, χάθηκε.
Η παραγωγική υποδομή της νότιας Ελλάδας κατέρρευσε, το βιός των ανθρώπων απωλέστηκε, το πένθος περίσσεψε και πορεύεται πληθαίνον, ποιά 'επόμενη μέρα' μου λέτε γαμώ τον αντιχριστο σας, ΓΑΜΩ το ΜΟΥΝΙ που σας πέταξε καριόληδες.. ;;
Σε κοντά 4 δεκαετίες ζωής που μετράω, δεν έχω ξαναδεί τέτοια γύμνια.
Η απόλυτη κατάρρευση του κράτους.
Των δημόσιων μηχανισμών.
Της οργανωμένης μέριμνας της πολιτείας.

Και η χρεωκοπία μας.
ΟΛΩΝ μας.
Ημών, της κοινωνίας που βλέπει σε διακαναλική τον όλεθρο και παθητικά αναμασά το σερβιρόμενο τρόμο.
Στις καφετέριες, λέει, του Πύργου, μέχρι χθες η ζωή συνεχιζόταν κανονικά.
Στην Καισαριανή πήγε να φράξει ο δρόμος της κατάσβεσης από τους μαλάκες που πήγανε να κάνουνε χάζι τη φλόγα..
"Τα όμορφα χωριά-όμορφα καίγονται..", ΕΤΣΙ ;

Στην κεντρική και βόρεια Ελλάδα, οι δήμοι είναι απρόθυμοι να κατεβάσουν οχήματα για το φόβο μιας επίθεσης στην περιφέρεια τους.
Η χώρα βάλλεται.
Είναι σαφές.
Δίπλα στους οικοπεδοφάγους, στους εργολάβους, και στο κύκλωμα με τα γνωστά λαμόγια, ευσυνείδητοι οξυγονοκολλητές-[με 40+ C], αμελείς ιδιώτες, χρεώνονται -με βάση τα στοιχεία που συνάξανε τα πρωτοπαλλήκαρα του Βύρωνα- το συντριπτικότερο πλήγμα που δέχτηκε η χώρα από την εποχή τουλάχιστον της δεκαετίας του '40.
Εμπόλεμη ζώνη;
No doubt-αλλά ποιός είναι ο εχθρός. . (;)
Σενάρια επί σεναρίων, εικασίες και οργή.
Στο μεταξύ η χώρα βουλιάζει..
Κι ένας, (1) μουνής δεν ουρλιάζει .. κάτι χρηστικό, κάτι δραστικό!

Βγάλτε, γαμ*()*(^&%$ το σπίτι σας ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ στα κανάλια-τη μόνη μορφή 'δημόσιας σφαίρας' που αναγνωρίζει τούτος ο τόπος... !!!
Ζητήστε εθελοντές, καλέστε άντρες, γυναίκες-πολίτες τούτου του τόπου που αύριο ΔΕΝ θα τον γνωρίζουμε . . . να στρατευτούνε.
Βγάλτε trailer στο γυαλί, οργανώστε χώρους διασποράς, επιτάξτε οχήματα, κατεβάστε το στρατό-έστω τις ειδικές δυνάμεις γαμ+)&(^&* την παναγία σας !!
Δε βλέπετε πως τα αεροπλάνα σας δεν δύνανται να "επιχειρήσουν" ;
Τα 1800 καταπως λέτε πυροσβεστικά σας οχήματα είναι άφαντα από τα περισσότερα πεδία της μάχης με το στοιχειό ..
Σταματήστε το βουρβουτζουλούκι των ευθυνών-ΤΩΡΑ.
Ανακαλέστε από τις άδειες ΟΛΟΥΣ τους άνδρες των σωμάτων ασφαλείας-εκείνους που συνήθως ασχολούνται με Πακιστανούς και ζαρντινιέρες, αναζητήστε την ύστατη ώρα τούτη επιχειρησιακά πλάνα δράσης.
Αυτά που έχετε πακτωμένα στα συρτάρια σας ανεύθυνοι αγύρτες!
ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ πλάνα δράσης αναλυτικά, έχουν σχεδιαστεί 'σενάρια κρίσεων' και είμαι σε θέση να το ξέρω-όπως και αρκετοί άλλοι.. δυστυχώς για μας-και για τη 'γνώση' που έχουμε... (-;
Αποδεσμευστε τους κκ Κόη και Φούρλα να συνεχίσουν απερίσπαστοι την προσωπική τους έριδα, στείλτε το Βύρωνα στον Καιάδα-που είναι και δίπλα στον κακό χαμό να βρει τον ηρωικό θάνατο που τόσο επιζητά..

ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠ' ΟΛΑ: επικαλεστείτε το άρθρο 120 του Συντάγματος.
Κινητοποιείστε τον κόσμο-η τήρηση του είναι υποχρέωση όλων μας.
ΑΝΑΔΕΙΞΤΕ νέες αξίες,
δίπλα στον ανέξοδο εθνικισμό σας,
δ'ίπλα στις μυθολογίες των τηλεμποράκων της λατρείας του αίματος στα λούμπεν κανάλια, και στα 'επιχειρήματα' του πρώην βόδι-builder που ζητάει [με αξιώσεις..καταπως γνωρίζετε..] την ψήφο σας.
Ο συνταγματικός πατριωτισμός είναι υπόθεση όλων μας.

"Enemy @ the gates" ?
Δεν ξέρω-δεν είμαι σίγουρος. Ακόμη...
Ο σίγουρος εχθρός πάντως κατοικεί μέσα μας.
Καλείται ωχαδερφισμός, σταρχιδισμός, και "να καούν και τα 18 χωριά"!- κατά τη γνωστή λαΊκή θυμοσοφία.
Μόνο που εδώ δεν κάηκαν 18-ερημοποιείται σε μηδενικούς χρόνους και άνευ αντίδρασης η σύνολη επικράτεια. Απόλυται η πατρίδα.
Από την καταστροφή της Σαλονίκης στην πυρκαγιά του '17, έχ4ι να βρει τέτοιο κακό τη χώρα.
Και πιο πίσω, ο Μωριάς είχε να δει τέτοιον όλεθρο από την εποχή του Μπραϊμη-στα 1825-26...
Η μεταμόρφωση του μεσογειακού τοπίου σε μεσανατολικό, η πανίδα και η χλωρίδα που θα βλέπουμε σε παλιά ντοκιμαντερ. Οι ζωές που χάθηκαν-εκείνοι που έφυγαν και εκε'ινοι που έμειναν.
Η νέα προσφυγιά που 'τοιμάζεται για κεινους που τους έκατσε η μπίλια στο 0 [στο ζερό δλδ..].
Πάμε πολλά-πολλά χρόνια πίσω..

Απαιτούνται νέες συλλογικότητες.
Νέες αλληλεγγυότητες.
Τούτο το θανατικό δείχνει όχι μόνο πως "κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας"-αλλά και πως, ο βασιλιάς είναι γυμνός και πολύ-πολύ φρικτός ιδείν.
That's it folks.

"Τυφλός τα τ' ώμματ', τον τε νούν ει"-αναλογιζόμουνα όλες αυτές τις ώρες.
ΟΛΟΙ μας σε ιδιωτικές συζητήσεις-χρόνια τώρα πολλά αναμασάμε τα ίδια.
"ΚΑΤΙ Ν' ΑΛΛΑΞΕΙ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ...!", άκουγες-κι ακούς σε παρέες.
Και μετά πεσιμισμός, και βαριεστημάρα και βάλε και κανα μοχιτάκι να βγει η βραδιά..
Ως εδώ.

Ας γίνει η οργή μας-ποτάμι που θα πνίξει..!!

ΥΓ [αυτοκριτικής].
Εφαγα ένα καλοκαίρι να πλακώνομαι σε κυκλαδονήσια διάφορα με φίλους σε κουβέντες του κ@%^^, δια 'το άστοργον κράτος', 'το δόλιο γκουβέρνο', κλπ, κλπ.
Κι εγώ τους έκανα μάθημα.
Πως οφείλουμε να κάνουμε την πρώτη κίνηση εμπιστοσύνης, να αναλάβουμε τις ευθύνες μας ως πολίτες, να χρεωθούμε-όσα μπαλάκια πετάμε με διάφορα άλλοθι..
Να δώσουμε το χρόνο μας-να αντισταθούμε στην κοινοτοπία του "και τι θ' αλλάξει δηλαδή"/"και ποιός νοιάζεται" ..
Τετοια τους έκραινα.

ΚΑΙ ΟΜΩΣ: στη συγκεντρωση στο Σύνταγμα για τη φωτιά στην Πάρνηθα, δεν πήγα..
ΜΠΟΡΟΥΣΑ-και δεν πήγα.
'Δεν βρήκα χρόνο'-είχα ήδη 'σχεδιάσει κάτι άλλο'.. δικαιολογηθηκα-στον εαυτό μου πρωτίστως.
ΟΧΙ ΠΙΑ!
ΩΣ ΕΔΩ._

@
all
GET a LIFE