Τρίγωνη ζωή μες στο σύννεφο ..

Shots turning in passions with dots

(Λίγο μετά τον αχό..)

Λονδίνο-Αθήνα-Κεφαλλονιά

[καραμοσάλι έριξε το πούσι, καταπως θα 'λεγε και ο παληός μαρκόνης στα τέλη απρίλη του 06.. με ανάλογη καταγωγή εξάλλου]

Είχα μόλις επιστρέψει.
Όταν τη αντάμωσα στο en passage στο info του Ψυχικού, ωστόσο, ένιωσα πως ήθελα να την ξαναδώ.
Προσφέρθηκε να μας φιλοξενήσει.
Το κουκλίστικο ξενοδοχείο της δεν είχε ανοίξει ακόμη-ετοιμασίες για την αρχή της σαιζόν έδιναν και έπαιρναν all around..
Όταν την κοιτούσα γινόμουνα ένα με τις παλ αποχρώσεις της κεντρικής σάλας ..
'Δια χειρός (της)', ασφαλώς!
Γυναικείο το χρώμα, μας χαμογελούσε
Το τριήμερο της βροχής έδινε τον τόνο-το χαμόγελο της έλαμπε παράταιρα: από κει και κάτω διαβαθμίσεις του πράσινου, προς τα πάνω το σταχτί έσπαγε στιγμιαία από καμιά σκανταλιάρα φτενή ηλιαχτίδα. ΄
Και εκείνη ντυμένη στα μαύρα-μόνο μαύρα.
Και μετά θάλασσα.
Και παραδίπλα σκέτη άμμος - χωρίς ομπρέλλοξαπλώστρες...
Και όσο μαινόταν η φύση και έφτυνε τον αχό της, ερημιά..
Μόνο για λίγο, βέβαια..

Εκείνη την ώρα με γυμνά τα πόδια στην ιδρωμένη άμμο, σκεφτόμουνα αυτό που έγραφε ο Θέμος [ο Ποταμιάνος, όχι ο άλλος κάφροι ..] «Εκείνος που θα ήθελε να περιηγηθή τις ελληνικές ακρογιαλιές, θα είχεν ανάγκη οδηγού, ξεναγού, πιλότου, … Γιατί και τα ακρογιάλια μας δεν είναι λιγότερο άγνωστα για τους πολλούς από τα μακρυνά πελάγη που ευρίσκονται έξω από τις τακτικές γραμμές των πλοίων ή από τα απροσπέλαστα δάση της μακρινής Αφρικής» (1931)..
Και κρυφογελούσα-γιατί ήθελα να της δείξω.
Πολλά.
Και δεν το 'πραξα.
Αλλά δεν μπόρεσα-δεν τόλμησα.
Και ξέρω: μια γυναίκα μπορεί -ίσως- να συγχωρέσει κάποιον που εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία αλλά ποτέ κάποιον που δεν την άδραξε..

Κι ύστερα όλα τελειώσανε.
Η βροχή, οι θόρυβο, οι σκέψεις μου κι εκείνη.
Μας ξεπροβόδισε ντυμένη-πως αλλιώς; στα μαύρα.
Και εγώ έχω απομείνει εκεί-να την κοιτώ.
Δυό ολογράμματα να αιωρούνται αντικρυστά πάνω απ' το νερό και μετά να τρέχουν.
Μόνο τι ακροδάχτυλο μου έχει μείνει να πάλλεται. Ανεξέλεγκτα έκτοτε.
Ταξιδεύοντας στην αψεγάδιαστη καμπύλη της ραχοκοκκαλιάς της.
Μα να καίει ακόμα..