χάνοντας τη μπάλα..

Είναι πολλά πράγματα αυτά που τελικά ποτέ δεν θα καταλάβω..
[Δεν θέλω ή δεν μπορώ..? Να, ένα καλό ερώτημα.]
Το ραντεβού ήταν 'τυφλό'. Καθορισμένο για τις 10.00 στο μπαρ της Κηφησιάς που κάθε φορά που το προφέρω, στο μυαλό μου έρχεται ο ομόηχος Κολομβιανός super-πρεζέμπορας.
Ως τις 9.30 οι καμπύλες της στογγυλής κόκκινης θεάς δεν μ' άφηναν να ξεκολλήσω από το κλειστό. Ο ιδρώτας που χυνόταν ποτάμι στο παρκέ και οι κραυγές των αφιονισμένων γύρω μου δεν άφηναν άλλες σκέψεις.
Η συνάντηση αναπροσδιορίστηκε για +15'. Παραδόξως, για τα δεδομένα μου, ήμουν εκεί. Έγκαιρα.
Με το που κάλεσα και ενημέρωσα ότι ανέμενα, πέφτει η γαμω-μπαταρία..
Εκείνη, δεν ήρθε ποτέ.
30' αργότερα, παγωμένος, μα κυρίως γαμοσταυρίζων, επέστρεψα δρομαίος.