Ιστορίες με στρας, σκέψεις, ρεύσεις, παύσεις, τράς, αλλά χωρίς 'rush'...

Saturday, April 15, 2006

Lost in lust

Με αφορμή τη Γιουτζίν


Μιά βραδιά, την πιο ζεστή εδώ και μήνες, καταπώς λένε οι φίλοι, βγήκαμε.
Το ζευγάρι, η ευρύτερη παρέα τους και η (νεοφερμένη) αφεντιά μου..
Στο κέντρο της πόλης-τα πάρκινγκ γεμάτα-βάλαμε ρότα για τα πρώτα.

Τα μάτια παίζανε παντού.
Η εντυπωσιακή ξανθιά στο fashion cafe. Το black & white καλλίγραμμο ντουέτο στο living room. Η -μάλλον ξέκωλη- μελαχροινή καλλονή στη gheisa.
Λάγνοι χοροί, βλέμματα με αντίκρυσμα [προσοχή στην κυριολεξία της αμφισημίας], διεσταλμένες κόρες, σκοτεινές γωνιές στα κάτω υπόγεια των clubs που ερέθιζαν τη μύτη.
Εκεί που το χόρτο συναντούσε το ταμπάκο.
Τα άδεια pints σε βαριά χέρια.
Οι ματιές που δεν ήσαν πια κλεφτές.
Τα κορμιά φλυαρούσαν ξεδιάντροπα.
Τη μόνη γλώσσα που οι φυλές των τωόντι πολυπολιτισμικών midlands μπορούσαν να αρθρώσουν.
H Sandy, η Shara, η Sue, η Suzan -απίστευτο- the S-night..! Δεν θυμάμαι τίποτα-δεν κατάλαβα Χριστό από τους γλίσχρους φθόγγους που λέγονταν για να λεχθούν.
"It was so nice in Corfu/Rhodos, Creta/Paros or Santorini, and u know.."
Όλα γυρνάγανε-ένα περιφερόμενο χρωματιστό σύμπαν.
Μόνο οι σκοτεινές φιγούρες των bouncers ακίνητες-σχεδόν μπετοναρισμένες μπροστά από τις εξόδους κινδύνου ήταν πάντα εκεί.
Στο Lizzard Lounge, στη μικρή ουρά έξω από το πεζοδρόμιο, μέσω της flashy 30-φεύγα ξανθιάς που αιωρούνταν σε διαστημικές γόβες, πρόλαβα να έρθω πιο κοντά σε ένα νέο επάγγελμα: fortune-teller.
Εξακολουθώ, βέβαια, να μην είμαι και πολύ σίγουρος για το καταπόσο είχε προβλέψει την εξέλιξη της βραδιάς της, αλλά δεν έχει και πολύ σημασία..
Προχώρησα.
Μέσα στο club-έξω από τη μουσική.

Η νυχτερινή δροσιά συνοδευόταν από ένα υπέροχο φεγγάρι.
Πίσω από το Lace Market, καλοβαλμένες σαραντάρες μεγαλοαστές με μακιγιαζ που είχε απλωθεί όπου υπήρχε σάρκα στηρίζονταν στον κεραμιδί τείχο συζητώντας με pakistani πιτσιρικάδες με φαρδυά παντελόνια, ενώ lower working-class νυμφίδια τιτίβιζαν στους πίσω πεζόδρομους-λίγο πριν χαράξει.
Αυτή που έπεσε πάνω μου στο έβγα της γωνίας ήταν πάντως σίγουρη: don't u looka at me this way, I 'm not drrunk.
Ύστερα παίξαμε το 'walk by the line'.
Δεν τα κατάφερε και με πειστικότητα μου υποσχέθηκε ότι θα άφηνε τη φίλη της να οδηγήσει.
Είχε αρχίσει να αχνοχαράζει.
Come and join the night
deeply inside
by the Nottingham ride.

Από τη bank holiday της Παρασκευής στο Σάββατο του Λαζάρου-ο τελευταίος μόλις ετοιμαζόταν να ξαναμπεί στο μνήμα.

2 Comments:

Blogger Γιουτζίν said...

Αγαπητέ, χαίρομαι που σας ώθησα να επανεμφανιστείτε στον κόσμο της ειρηνικής και αγίας μπλογκόσφαιρας, εκεί που το fair play αποκτά νέο νόημα, οι διαφωνίες εφευρίσκουν καινοτόμα επιχειρήματα και η δημιουργία εκφράζεται ελεύθερα και δίχως λογοκρισία.
Όλο κακές παρέες είσθε, και βόλτες στα Λονδίνα βλέπω.
Αλήθεια, νηστεύετε εκεί, στην γηραιά Αλβιώνα; :-)

4/18/2006 12:14:00 PM

 
Blogger suigenerisav said...

Ναι, ψιλοδιαβάζω εσχάτως και αναγνωρίζω -στο περίπου- όψεις αυτού που λέτε για τα τεκταινόμενα στη μπλογκόσφαιρα..

Γιαυτό και σεις αποτοξινώνεστε με 'σαρδελίτσες', ένεκα και οι ημέρες δηλαδή.. ;-)
[ωραίο παρεμπιπτόντως..]

Όσο για τις παρέες, θα τις ενημερώσω για τη γνώμη σας..lol
Υπάρχουν, πάντως, δύο τρόποι, όπως έλεγε κάποτε ένας φίλος, για να πιστεύεις (ή και) να νηστεύεις: ο θρησκευτικός και ο πολιτισμικός.
Εγώ, φοβάμαι πως, έχω απομακρυνθεί από αμφότερους..

4/19/2006 02:56:00 AM

 

Post a Comment

<< Home