back AND forth..

Κάθομαι και σκέφτομαι: Δηλαδή τί μπορώ να σκεφτώ απ' όλη τη βδομάδα που πέρασε;
Τι διατάραξε την κανονικότητα της;

Και καλά, ας βγώ για λίγο (;) από τον μικρόκοσμο μου.

Οι υποκλοπές, τα κυβερνητικά γενέθλια, η Eurostat για το έλλειμμα, το ευρώ-όραμα της Αννούλας..
Γιατί βγαίνουν ακόμα εφημερίδες; Πόσο τελειωμένο τζάνκι είμαι που συνεχίζω να αγοράζω καθημερινά εφημερίδα;
[ως κι ο περιπτεράς στην πλατεία με κοιτάει μ' ένα ύφος που δύσκολα κρύβει τη λύπηση..]
Ποιός παρακολουθεί ακόμη ειδήσεις; Είναι δυνατόν να δίνονται χρήματα για ένα -ενοποιημένο πλέον- θίασο με τόσο άθλια performance?
[μπροστά τους ο Τσάκωνας με τον Ψάλτη στις βιντεοκασέτες των 80's φαντάζουν ογκόλιθοι..]

Κι εγώ που είμαι; Εγώ κι οι φίλοι μου διάσπαρτοι στο πουθενά.
[Μα ήμασταν ποτέ στ' αλήθεια 'κάπου'..?]




Σάββατο απόγευμα, τον πρώτο μήνα της άνοιξης σε μια πόλη που έχει την ψευδαίσθηση πως ζει..
Νωχέλεια, αποστασιοποίηση, απώλεια: να τα τρία στάδια διάρρηξης αυτού που κάποτε ονομαζόταν κοινωνική σχέση.

Και σ' όλα αυτά, εισβάλλει το 'καινούριο'.
Ανακαλώ διάφορα συμπτώματα σωματικού εκφυλισμού, αλλά νομίζω πρώτη φορά μ' επισκέπτονται -σε καθημερινή βάση- ημικρανίες..
["να προσέχεις τη στάση του σώματος στον υπολογιστή", μου είπαν κάποιοι. "Σταμάτησες να γυμνάζεσαι μάλλον", πρόσθεσε κάποιος άλλος. "Μήπως έχεις σωματοποιημένο stress?", αναρωτήθηκε μια πιο προχώ φίλη.]
Σ' όλους, πάντως, φαίνεται 'φυσικό'. Ότι συμβαίνει στους άλλους, είναι πάντα ευκόλως εξηγούμενο..
Και τα "ευκόλως εξηγούμενα", δεν χρειάζεται να απασχολούν τη διάνοια μας.
Όσο για το (ΣΥΝ)αίσθημα μας,..
νομίζω πως θα έπρεπε να εξοβελίσουμε αυτή τη λέξη από το Λόγο.
Και στα λεξικά καταχρηστικά βρίσκεται.
Γράφω ΣΥΝ και κολάστηκα πάλι..

Τεςπα, το μόνο που μου φτιάχνει το κέφι είναι η σκέψη πως απόψε θα τραγουδήσουμε.
Το ραντεβού είναι για τη γνωστή ταβέρνα περίπου κάθε δίμηνο: η σύνθεση, όπως πάντα, χύμα. Ατσαλάκωτοι διαφημιστές, αμήχανες 30somethin', ο γνωστός κιθαρίστας.
Επικεφαλής, ο "πάρτα-όλα".
Κόσμος ρέει-σαν το κρασί και τους μεζέδες.
Συμβατικές σχέσεις, σώματα γυναικεία χωρίς κεφάλια, σώματα ανδρικά χωρίς χαρακτηριστικά.
Αλλά τραγούδι, μέχρι αργά..
Κάτι σαν λύτρωση..
Θα δείξει.